W wywiadzie dla stacji BBC, Le Pen wyraziła chęć wyprowadzenia Francji z NATO, nazywając sojusz “przestarzałym”. “NATO powstało jako przeciwwaga dla ZSRR, a dzisiaj ZSRR już nie istnieje” – powiedziała kandydatka Frontu Narodowego.

Zamiar wycofania się Francji z NATO widnieje również w prezydenckim programie M. Le Pen stanowiącym listę jej przedwyborczych obietnic. W punkcie 118 czytamy:

„Wyjście ze zintegrowanych struktur militarnych NATO, ażeby Francja nie była wzywana do cudzych wojen”.

Francja jest jednym z 12 krajów założycielskich Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego, jednak postulat Frontu Narodowego i Marine Le Pen co do wyjścia z jej struktur nie jest niczym nowym w polityce francuskiej. W 1966 r. prezydent Charles de Gaulle zdecydował o wycofaniu Francji ze struktur wojskowych NATO. Głównym powodem były ambicje de Gaulle’a odnośnie kształtowania niezależnej polityki obronnościowej Francji, w tym jej potencjału atomowego. W wyniku jego decyzji, Francja formalnie pozostała członkiem NATO i brała udział w jej pracach na szczeblu politycznym, ale wycofała się z szeregu organów jak np. Komitet Planowania Obronnego czy Grupa Planowania Nuklearnego. Do Belgii przeniesione zostało również Naczelne Dowództwo Sojuszniczych Sił Europy (SHAPE) oraz polityczna siedziba NATO.

Po upadku Związku Radzieckiego Francja zaczęła poszerzać zakres swojego zaangażowania w NATO, od uczestnictwa w posiedzeniach ministrów obrony narodowej ( od 1994 r.), przez obecność francuskich oficerów w Sojuszniczym Dowództwie ds. Operacji i Sojuszniczym Dowództwie ds. Transformacji (od 2003 r.). Na szczycie w Strasburgu i Kehl w kwietniu 2009 r. Francja podjęła decyzję o pełnym włączeniu się w struktury NATO z wyłączeniem uczestnictwa w Grupie Planowania Nuklearnego.

Decyzja ta była przedmiotem ostrej krytyki ze strony Frontu Narodowego, który uznaje ją za zdradę dziedzictwa de Gaulle’a. W styczniu 2016 r. M. Le Pen opublikowała oświadczenie, w którym stwierdziła:

„Teza o tym, że wpływy Francji zostaną umocnione przez dalszą integrację ze strukturami NATO jest kłamstwem połączonym z obrzydliwą polityczną ignorancją. Utworzone w czasach, których już nie ma, choć niektórzy chcieliby ich powrotu, NATO pozostaje zbrojnym ramieniem Stanów Zjednoczonych w Europie i tak jest postrzegane przez wszystkie kraje świata. (…) Uwolnienie się od wpływu NATO i jego polityczno-gospodarczego ramienia, Unii Europejskiej, pozostaje nieodzownym warunkiem odbudowy naszej suwerenności i niepodległości”.