23 stycznia 2017 roku, trzy dni po zaprzysiężeniu na urząd prezydenta Stanów Zjednoczonych, Donald Trump podpisał memorandum, które wprowadzało tymczasowy zakaz zatrudniania nowych członków administracji federalnej. Organy administracji nie mogły obsadzić wakatów  istniejących do północy dnia 22 stycznia i tworzyć nowych.  poza wyjątkowymi sytuacjami, które motywowałyby tego typu działanie. Memorandum zakładało kilka wyjątków. Po pierwsze, tzw. “zamrożenie zatrudnienia” (ang. hiring freeze) nie dotyczyło personelu wojskowego, który według OPM (United States Office of Personnel Management) także wchodzi w skład administracji federalnej. Po drugie, szefowie poszczególnych departamentów i agencji rządowych mogli zatrudniać nowe osoby, jeśli było to niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa narodowego lub publicznego. Ponadto, dyrektor wspomnianego wcześniej OPM, miał prawo do zastosowania odstępstwa od zakazu w innych sytuacjach, które uznał za stosowne.

W związku z powyżej wymienionymi wyjątkami, możemy stwierdzić, że zamrożenie zatrudnienia w administracji rządowej nie miało charakteru powszechnego.

Memorandum zakładało, że po upływie 90 dni dyrekcja Urzędu ds. Zarządzania i Budżetu (Office of Management and Budget) we współpracy z OMP przedstawi plan dotyczący redukcji kadr w administracji rządowej. Jego wejście w życie miało oznaczać automatyczne wygaśnięcie memorandum. Nastąpiło to 12 kwietnia bieżącego roku. Obowiązujący od tego dnia Comprehensive Plan for Reforming the Federal Government and Reducing the Federal Civilian Workforce, zakłada reorganizację zatrudnienia w administracji i konsolidację niektórych departamentów. Ponadto, do końca czerwca 2017 roku ma zostać opracowana strategia, której celem będzie zwiększenie efektywności pracowników administracji. Plan został ogłoszony przez dyrektora OMB, Micka Mulvaney’a, 11 kwietnia, czyli na dzień przed jego wejściem w życie. Podczas konferencji prasowej, która odbyła się w Białym Domu, Mulvaney poinformował, że 

“zamrożenie zatrudnienia w administracji rządowej wygaśnie wraz z ogłoszeniem tych wytycznych”.

Wypowiedź marszałka Tyszki została uznana za fałsz, ponieważ zawiera dwie istotne nieścisłości. Po pierwsze, zakaz zatrudniania w administracji federalnej nie był całkowity. Sam akt wprowadzający “hire freeze” wymieniał sytuacje, w których możliwe są odstępstwa. Po drugie, marszałek Tyszka nie wspomina o czasowym charakterze tego rozwiązania, ani o tym, że przed niespełna dwoma miesiącami, przepisy te przestały obowiązywać.