FAKE NEWS W PIGUŁCE

13 marca 2024 roku na profilu Już czas opublikowano nagranie, w którym powiedziano m.in., że „astma jest spowodowana inwazją glisty” [czas nagrania 0:07].

Fot. Facebook

Materiał zyskał dużą popularność: wyświetlono go ok. 64 tys. razy, zareagowano na niego 2,3 tys. razy. Komentarze użytkowników Facebooka świadczyły o tym, że wiele osób uwierzyło w prawdziwość tez publikowanych w nagraniu [pisownia oryginalna]: „Jakie To Interesójące Dlaczego Przez Tyle Lat Mądrze Lekarze Zielarze Przez Tyle Lat Nie Zainteresował Się.Żeby Wyleczyć Oficjalnie. Przyczynę Leczyć. A Nie Zapobiegać. Mówić O Każdej Chorobie. Alergia To Też Choroba Larwy Glisty Całego Organizmu”.

Astma nie jest chorobą zakaźną ani tym bardziej – pasożytniczą

W nagraniu padają słowa: „astma jest spowodowana inwazją glisty ludzkiej w organizmie. Nie tylko ludzkiej, jest też glista psia i glista kocia” [czas nagrania 0:07]. I dalej: „tego typu alergia, astma i właśnie inne tego typu zaburzenia oddechowe, skurcze oskrzeli są spowodowane przez larwy glisty ludzkiej, psiej i kociej” [czas nagrania 0:33].

Astma nie jest spowodowana inwazją pasożytniczą (1, 2, 3, 4, 5). Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) podaje:

W swoim informatorze dla pacjentów American Lung Association dodaje:

Objawy i przebieg glistnicy oraz astmy są odmienne

Dalej w nagraniu słyszymy: „Ona [glista – przyp. Demagog] ma taki cykl rozwojowy, że okresowo te larwy glisty wychodzą przez płuca, przez oskrzela. I te larwy glisty powodują skurcz oskrzeli. I to lekarze nazywają astmą” [czas nagrania 0:17].

Patogeneza astmy jest odmienna, niż wskazano w nagraniu. Jak podaje Mayo Clinic:

Wskazane powyżej objawy występują nie dlatego, że przez drogi oddechowe wędruje glista, lecz z powodu pojawienia się tzw. czynników wyzwalających. Jak wyjaśnia National Heart, Lung and Blood Institute (NHLBI):

Glistnica jest tzw. chorobą brudnych rąk. Astma – nie

Na koniec, aby ostatecznie zweryfikować twierdzenia przytoczone w nagraniu, przyjrzyjmy się jeszcze cyklowi życia glisty ludzkiej oraz glist psiej i kociej. Dla pierwszej z nich człowiek jest docelowym żywicielem. Glistnica zaliczana jest do tzw. chorób brudnych rąk, ponieważ ryzyko zapadnięcia na nią jest większe przy niskim poziomie higieny osobistej oraz środowiskowej.

Jaja glisty są wydalane przez człowieka wraz z odchodami, dlatego to właśnie kontakt z nimi (również pośredni, np. w podłożu) jest bezpośrednią przyczyną infekcji. Zakażenie następuje poprzez spożycie jaj na odpowiednim stadium rozwoju.

W ten sposób wracają do przewodu pokarmowego i trafiają do jelit. Tutaj glisty osiągają już dorosłą formę rozwoju. Samiec i samica rozmnażają się i dochodzi do uwolnienia kolejnych jaj, które są wydalane przez żywiciela wraz z odchodami. Zakażenie glistami psimi i kocimi przebiega u człowieka w podobny sposób, z tą różnicą, że dla tych pasożytów ludzie nie są docelowymi żywicielami ostatecznymi. Oznacza to, że w organizmie człowieka nie rozwijają się dorosłe osobniki, nie dochodzi do rozmnażania. Po zakażeniu dochodzi do rozwoju formy larwalnej, ale cykl rozwojowy nie zamyka się w organizmie człowieka.

Medycyna jest w stanie zdiagnozować i rozróżnić astmę od glistnicy

Jak wynika z przytoczonych powyżej cykli rozwojowych, „celem” glisty ludzkiej nie jest przewlekłe zasiedlanie układu oddechowego, lecz powrót do jelit. Bez tego bowiem jej rozwój i rozmnażanie nie mogą zachodzić. Kaszel następujący w przebiegu glistnicy jest zatem inną jednostką chorobową niż kaszel, duszność czy świszczący oddech pojawiające się w przebiegu astmy. Medycyna rozpoznaje i rozróżnia oba te schorzenia. Warto również dodać, że leczenie obu tych schorzeń jest odmienne.

Jak podaje Mayo Clinic:

Kwestię leczenia astmy przybliża również Cleveland Clinic:

Dodatkowo na stronie NHLBI można się zapoznać z poradami dotyczącymi codziennego funkcjonowania z astmą i radzenia sobie z tą chorobą.

Astmę i glistnicę leczy się inaczej

Powyższe metody leczenia oraz łagodzenia objawów astmy bardzo różnią się od terapii glistnicy. W tym drugim przypadku leczenie jest przyczynowe i polega na zlikwidowaniu pasożytów, które doprowadziły do schorzenia. Terapia sprowadza się więc przede wszystkim do podawania leków przeciwpasożytniczych.

Warto też zauważyć, że jaja składane przez dorosłe postaci glisty zostają uwolnione do środowiska, nie infekują od wewnątrz ponownie żywiciela. Oznacza to, że najlepszym sposobem profilaktyki przeciw kolejnemu zakażeniu jest dbałość o odpowiednią higienę.

Wiedza parazytologiczna jest zdobywana i pogłębiana dzięki badaniom oraz praktyce medycznej

Na koniec warto omówić jeszcze jedną kwestię. W nagraniu padają słowa: „Tak się mści to 15 godzin parazytologii na uczelniach medycznych. Oni niczego nie wiedzą. Dla nich robak jedynie może żyć w jelitach człowieka. Jak się powie, że można mieć larwę glisty psiej, ludzkiej, kociej w płucach, oni tylko wytrzeszczą oczy i powiedzą: idź pani do psychiatry” [czas nagrania 2:20].

Liczba godzin merytorycznych poświęconych parazytologii może być różna na poszczególnych uczelniach. Przykładowo: na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Warszawskiego parazytologia zajmuje 30 godzin w semestrze II, a na Gdańskim Uniwersytecie Medycznym jest to 20 godzin na semestrze III. Dla kontrastu: autorka wypowiedzi przedstawionej w omawianym nagraniu nie przedstawiła dowodów na to, by zrealizowała chociażby jedną godzinę parazytologii na uczelni medycznej.

Warto również zauważyć, że szczegółowe poznanie cykli pasożytniczych, z uwzględnieniem lokalizacji poszczególnych form rozwojowych, było możliwe właśnie dzięki pracom z zakresu medycyny. Oznacza to, że medycy nie tylko zdają sobie sprawę z potencjalnej obecności pasożytów poza jelitami, ale też to właśnie oni odkrywali możliwe umiejscowienia tych patogenów.