Obietnica uchwalenia ustawy o przeciwdziałaniu zagrożeniom terrorystycznym została zawarta w programie wyborczym Prawa i Sprawiedliwości z 2014 r. Partia oceniła, że „wobec realnych zagrożeń zewnętrznych i wewnętrznych należy, wzorem innych państw, potraktować tę problematykę w sposób kompleksowy i nadać jej priorytet”.

16 maja 2016 r. Rada Ministrów skierowała do Sejmu projekt ustawy o działaniach antyterrorystycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw. Uzasadnienie projektu wskazywało, że ówcześnie obowiązujące przepisy w tym zakresie miały charakter rozproszony i nie gwarantowały adekwatnych instrumentów prawno-organizacyjnych względem narastających zagrożeń. Powoływano się na wzrost poziomu zagrożenia terrorystycznego, w szczególności w krajach Europy Zachodniej, oraz uznanie terytorium Rzeczypospolitej Polski w materiałach rozpowszechnianych przez organizacje terrorystyczne za potencjalny cel zamachów. Głównym celem ustawy miało być podniesienie efektywności polskiego systemu antyterrorystycznego, a tym samym zwiększenie bezpieczeństwa wszystkich obywateli RP, poprzez:

• wzmocnienie mechanizmów koordynacji działań,
• doprecyzowanie zadań poszczególnych służb i organów oraz zasad współpracy między nimi,
• zapewnienie możliwości skutecznych działań w przypadku podejrzenia przestępstwa o charakterze terrorystycznym, także w zakresie postępowania przygotowawczego,
• zapewnienie mechanizmów reagowania adekwatnych do rodzaju występujących zagrożeń,
• dostosowanie przepisów karnych do nowych typów zagrożeń o charakterze

Opinie co do projektu ustawy przedstawili m.in. Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych, Fundacja ePaństwo, Fundacja Panoptykon, Helsińska Fundacja Praw Człowieka oraz Rzecznik Praw Obywatelskich. Do najważniejszych zastrzeżeń należą:

• brak konsultacji publicznych w procesie uchwalania ustawy,
• nieprecyzyjność definicji „zdarzenia o charakterze terrorystycznym”,
• obowiązek rejestracji telefonicznych kart Jak wskazuje Fundacja Panoptykon, podczas gdy korzyści płynące z nałożenia obowiązku rejestracji kart prepaid wydają się wątpliwe, z pewnością wpływa on na ograniczenie prawa do anonimowej komunikacji, szczególnie ważnego np. dla adwokatów i dziennikarzy,
• rozszerzenie kompetencji Szefa ABW o możliwość zarządzenia zablokowania danych informatycznych mających związek ze zdarzeniem o charakterze terrorystycznym (albo zażądania tego od administratora systemu). Wniosek Szefa ABW wymaga jedynie pisemnej zgody Prokuratora Generalnego. Kontrola sądu odbywa się dopiero w terminie 5 dni od faktycznego zablokowania treści,
• uprawnienie Szefa ABW do zarządzenia niejawnego prowadzenia czynności (np. podsłuchu) wobec osoby niebędącej obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej, w stosunku do której istnieje obawa co do możliwości prowadzenia przez nią działalności terrorystycznej, na okres nie dłuższy niż 3 miesiące. Szef ABW nie potrzebuje w tym przypadku niczyjej zgody. Co więcej, ustawa nie rozstrzyga sytuacji w których kontrola operacyjna obejmie pośrednio obywatela polskiego, np. zamieszkującego wspólnie z osobą niebędącą obywatelem polskim, a wobec którego uzyskanie zgody sądu na taką kontrolę jest konieczne

Ustawę o działaniach antyterrorystycznych uchwalono 10 czerwca 2016 r. Głosowało 422 posłów, 249 było za, 173 przeciw a 10 wstrzymało się. Akt prawny wszedł w życie 2 lipca 2016 r.

Zdaniem Rzecznika Praw Obywatelskich Adama Bodnara  zarzuty  dotyczące  projektu  nie  zostały rozpatrzone merytorycznie i wnikliwie w toku prowadzonych  pospiesznie  prac  legislacyjnych. 11 lipca 2016 r. skierował on wniosek do Trybunału Konstytucyjnego o stwierdzenie niezgodności ustawy z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, Kartą Praw Podstawowych Unii Europejskiej i Europejską Konwencją Praw Człowieka.

Adam Bodnar wycofał wniosek ze względu na bezprawną zmianę składu orzekającego TK

Jednakże 30 kwietnia 2018 r. Rzecznik postanowił wycofać wniosek. Swoją decyzje argumentował bezprawną zmianą składu orzekającego Trybunału (z pełnego na pięcioosobowy), do którego wyznaczono trzy osoby, które Rzecznik uznał za nieuprawnione do orzekania w Trybunale Konstytucyjnym tj. sędziów Mariusza Muszyńskiego, Justyna Piskorskiego i Jarosława Wyrembaka. W związku z wycofaniem wniosku Trybunał postanowieniem z 6 czerwca 2018 r. umorzył postępowanie.

Obecnie obowiązująca ustawa została dostosowana do nowo stworzonych służb: Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa i Krajowej Administracji Skarbowej.