Kwestia zwiększenia nakładów na służbę zdrowia była jednym z głównych tematów debaty pod koniec 2017 roku. Wiązało się to z protestem lekarzy rezydentów, którego jednym z głównych postulatów było zwiększenie nakładów na ochronę zdrowia do poziomu nie niższego niż 6,8% PKB w przeciągu trzech lat.

W reakcji na protest, rząd zobowiązał się do zwiększenia nakładów na służbę zdrowia. Kluczowym elementem tego procesu okazała się Ustawa z 24 listopada 2017 r. Zgodnie z przyjętymi wówczas przepisami, na finansowanie ochrony zdrowia przeznacza się corocznie środki finansowe w wysokości nie niższej niż 6% produktu krajowego brutto z zachowaniem okresu przejściowego w latach 2018-2024. W okresie tym wysokość środków finansowych przeznaczonych na finansowanie ochrony zdrowia nie może być niższa niż: 4,67% PKB w 2018 r., 4,86% PKB w 2019 r., 5,03% PKB w 2020 r., 5,22% PKB w 2021 r., 5,41% PKB w 2022 r., 5,60% PKB w 2023 r. i 5,80% PKB w 2024 r. Efektem Ustawy było zatwierdzenie stopniowego wzrostu finansowania służby zdrowia tak, aby osiągnąć próg 6% PKB w roku 2025.

Kolejnym ważnym punktem realizacji polityki zwiększania wydatków na służbę zdrowia było porozumienie Ministra Zdrowia z Porozumieniem Rezydentów Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Lekarzy z dnia 8 lutego 2018 roku. Jednym z postanowień porozumienia było przyspieszenie procesu wzrostu nakładów na służbę zdrowia. W 2018 roku wydatki wynieść miały 4,78% PKB, w 2019 r. 4,86% PKB, w 2020 r. 5,03% PKB, w 2021 r. 5,30% PKB, w 2022 r. 5,55% PKB, w 2023 r. 5,8% PKB. Poziom 6% PKB miał zostać osiągnięty rok wcześniej niż planowano, czyli w 2024 r. W związku z tym w czerwcu 2018 roku do Sejmu wpłynął rządowy projekt kolejnej nowelizacji ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej.

Projekt ten został skrytykowany przez Naczelną Radę Lekarską jako nie w pełni realizujący postanowienia przyjętego porozumienia. W swoim stanowisku Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 26 czerwca 2018 r. stwierdza, że choć projektowane zapisy ustawy są zgodne z porozumieniem w zakresie, w jakim przewidują wzrost finansowania ochrony zdrowia, to inne jej zapisy sprawiają, że realnie na świadczenia zdrowotne przeznaczona będzie mniejsza część PKB. Chodzi tu o przepisy uwzględniające w ramach ustalonych 6% odpis dla Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji oraz koszty Funduszu Rozwiązywania Problemów Hazardowych.

W związku z niewłaściwym, w ocenie NRL, sposobem wyliczania nakładów na służbę zdrowia, Naczelna Izba Lekarska zgłosiła swoje poprawki do projektu nowelizacji ustawy. Poprawki te, pomimo pozytywnej rekomendacji ze strony sejmowej Komisji Zdrowia, zostały odrzucone w głosowaniu sejmowym. W reakcji na odrzucenie poprawek, Porozumienie Rezydentów OZZL opublikowało oświadczenie, w którym stwierdziło, że “minister zdrowia i rząd PiS zerwali porozumienie z lekarzami”.

Ustawa z 5 lipca 2018 r., która skróciła o rok tempo dojścia do poziomu 6% PKB,  weszła w życie 24 sierpnia 2018 roku.