„W tym micie jest ziarno prawdy. Źródłem alergii nie są jednak same włosy, lecz substancje znajdujące się na nich. Większość osób uczulonych na koty reaguje na białko zwane Fel d 1. Ten główny koci alergen jest wytwarzany w gruczołach kota, w tym w gruczołach łojowych […] i w gruczołach ślinowych”.

„Główny alergen wytwarzany przez psy powstaje w ich gruczołach ślinowych, a więc jego najważniejszym źródłem jest ślina. Alergeny mogą osadzać się na sierści psa wskutek lizania, […] uczulające cząsteczki mogą się złuszczać i unosić w powietrzu. Ponadto psy wydzielają inne drobne alergeny, które mogą wywoływać alergie. Jeden z niedawno odkrytych alergenów znajduje się w psim moczu i uważa się, że przyczynia się on do wzrostu liczby reakcji alergicznych na psy”.

„Alergia na zwierzęta domowe to reakcja alergiczna na białka znajdujące się w komórkach skóry zwierzęcia, w ślinie lub w moczu. […] Najczęściej alergia na zwierzęta domowe jest wywoływana przez kontakt z martwymi płatkami skóry (łupieżem), uwalnianymi przez zwierzę”.

„Zwierzęcy łupież składa się z mikroskopijnych płatków skóry i może unosić się w powietrzu godzinami, czekając tylko, aż niczego niepodejrzewający człowiek go wciągnie do układu oddechowego. Płatki skóry mogą szybko rozprzestrzeniać się na każdą powierzchnię, z którą zwierzę ma kontakt, i łatwo gromadzą się na obiektach takich jak łóżka czy kanapy”.

„26% dorosłych Europejczyków jest uczulonych na koty i 27% na psy. Reputacja kotów jako zwierząt szczególnie nasilających alergie wynika z tego, że znacznie skuteczniej niż psy rozprzestrzeniają one alergeny. Koty mają zwykle dostęp do całej powierzchni mieszkalnej i pozostają w niej przez całą dobę, siedem dni w tygodniu. Tymczasem psy mają czasem dostęp jedynie do wybranych pomieszczeń, a ponadto często opuszczają lokum opiekuna, np. wychodzą na spacery. Zwykle są też częściej kąpane niż koty, co pozwala pozbyć się części alergenów”.

„Ilość łupieżu wytwarzanego przez zwierzę wzrasta wraz z wiekiem, dlatego niektórzy opiekunowie zwierząt domowych mogą przez lata czuć się dobrze, zanim rozwinie się alergia na swoich towarzyszy”.

„Istnieje wiele możliwości kontrolowania i ograniczania nasilenia alergii poprzez zmniejszenie narażenia na alergeny i/lub leczenie objawów. Dlatego większość ludzi jest w stanie zatrzymać przy sobie zwierzęta i jednocześnie poradzić sobie z alergiami”.

„Jeśli jesteś bardzo wrażliwy na alergeny psa i wprowadzasz je na stałe do swojego domu, mogą u ciebie występować poważne objawy, nawet pomimo immunoterapii. U wielu pacjentów, którzy rozpoczynają immunoterapię, dochodzi do złagodzenia objawów w ciągu pierwszych sześciu miesięcy, jednak u innych może występować konieczność kontynuowania immunoterapii przez kilka lat i dopiero wtedy dochodzi do złagodzenia. Wielu pacjentów, którzy mają alergię na zwierzęta domowe i żyją z nimi w domu, wymaga połączenia terapii obejmujących unikanie alergenów, przyjmowanie leków i immunoterapię”.

„Długoterminowe stosowanie leków przeciwhistaminowych nie stanowi większego problemu, jeśli chodzi o bezpieczeństwo. Jeśli tolerujesz lek teraz, to powinieneś/powinnaś go tolerować nadal w przyszłości. W przypadku starszych leków przeciwhistaminowych pierwszej generacji (np. difenhydraminy) może wystąpić pewna utrata skuteczności (podwrażliwość lub tolerancja). Dowody na temat tego, czy podobna reakcja zachodzi również w nowszych, niedziałających uspokajająco lekach przeciwhistaminowych drugiej generacji, są niejednoznaczne.

Jednakże gdy pacjent mieszka ze zwierzęciem, jego narażenie na alergen jest bardziej intensywne. W rezultacie mogą wystąpić objawy, których nie można odpowiednio kontrolować żadnym doustnym lekiem przeciwhistaminowym. W rzeczywistości osoby z najcięższą alergią na zwierzęta często wymagają więcej niż jednego leku dziennie, co zwykle obejmuje steryd do nosa i krople do oczu. Chociaż codzienne stosowanie tych leków jest dość bezpieczne, nie mamy danych na temat bezpieczeństwa w przypadku długotrwałego (np. ponad 20 lat) codziennego stosowania”.