„​​Zespół czynności mający na celu stopniową przemianę pokoleń w lesie w sposób zapewniający równoczesne usuwanie drzew lub drzewostanów, tworzenie najkorzystniejszych warunków dla zainicjowania i rozwoju nowego pokolenia drzew pożądanych gatunków, kształtowanie odpowiedniej budowy drzewostanu, zapewnienie naturalnej różnorodności biologicznej i trwałości w zmieniających się warunkach środowiska”.

Encyklopedia Leśna

„Każda rębnia, każdy zrąb, zapoczątkowuje nowy cykl rozwoju lasu, który trwa 100 lat, a nawet dłużej. Dzięki stosowaniu rębni zupełnej, w skali całego krajobrazu leśnego, takiego, jak przedstawiony na zdjęciu, mamy do czynienia z mozaiką fragmentów lasu, reprezentujących różne stadia rozwojowe, od najmłodszych do najstarszych. Występowanie takiej mozaiki jest podstawowym warunkiem trwałości istnienia lasu i pełnionych przez ten las funkcji, a także sprzyja występowaniu różnych organizmów leśnych (…). 

Skądinąd, na (…) zdjęciu widać, że w przypadku praktycznie wszystkich powierzchni zrębowych pozostawiono fragmenty odnawianych drzewostanów, w postaci tzw. »wysp starodrzewów«. Drzewa wchodzące w skład tych »wysp « są pozostawiane do naturalnej śmierci i rozkładu, co dodatkowo sprzyja występowaniu tych gatunków (owadów, grzybów), które są uzależnione od martwego drewna”.

Prof. dr hab. Bogdan Brzeziecki z SGGW

„Widoczne na zdjęciu tzw. »zręby « to kilkuhektarowe powierzchnie w postaci wydłużonych prostokątów, które powstały po wycięciu starego drzewostanu sosnowego. Jest to podstawowy sposób hodowli sosny zwyczajnej na ubogich glebach, które dominują w Polsce. 

Kilkuhektarowa powierzchnia po usuniętym drzewostanie jest naturalnym miejscem odnawiania się sosny zwyczajnej i dlatego nie jest to nic niepokojącego. Jest to sposób stosowany od wielu lat i to nie tylko w Polsce. W skali ekosystemu leśnego takie powierzchnie zrębowe zwiększają bioróżnorodność, ponieważ na odsłoniętych powierzchniach okresowo pojawia się roślinność otwartych powierzchni, a wraz z nią bogaty świat owadów i zwierząt”.

Dr hab. Włodzimierz Buraczyk z SGGW

„Jest to sposób standardowego zagospodarowania terenów o słabych (ubogich) glebach, gdzie w warunkach klimatycznych Polski do celów gospodarczych można wykorzystać tylko jeden gatunek, jakim jest sosna zwyczajna”.

Dr hab. Włodzimierz Buraczyk z SGGW

„(Struktura przedstawiona na zdjęciu – przyp. Demagog) uważana jest za optymalny sposób przeprowadzenia procesu wymiany pokoleniowej w tego rodzaju sytuacjach. Wynika to przede wszystkim z wysokich wymagań świetlnych sosny zwyczajnej, która najlepiej czuje się i wzrasta w warunkach, jakie panują na dużych, otwartych powierzchniach. (…) pozwala ona (rębnia – przyp. Demagog) minimalizować szkody powodowane w lasach przez wiatr”.

Prof. dr hab. Bogdan Brzeziecki z SGGW

„W rzeczywistości jest to obraz planów prac nadleśnictw rozłożonych na prawie dwa dziesięciolecia (od 2011 r. do 2029 r.). Poza tym w wielu miejscach cięcia zostały przeprowadzone dużo wcześniej i już od kilku lat rośnie tam nowe pokolenie drzew. 

Nikt nie wycina całych połaci lasu, w większości przypadków ścinamy drzewa jedynie w niewielkich »gniazdach«, usuwamy pojedyncze egzemplarze lub grupy drzew. W rębniach zupełnych – czyli takich, gdzie usuwa się wszystkie drzewa (1/4 powierzchni rębni w LP) w wielu przypadkach wycinamy jedynie wąski pas, część wydzielenia (zaznaczone czerwoną linią na mapie). W przypadku pozostałych 3/4 rębni w obecnym 10-leciu najczęściej użytkowana jest jedynie część: w postaci gniazd, usuwania pojedynczych drzew itd.”.  

Anna Malinowska, rzeczniczka prasowa Lasów Państwowych w 2021 roku dla Demagoga