FAKE NEWS W PIGUŁCE

25 kwietnia 2023 roku na facebookowym profilu O Czym Lekarze Ci Nie Powiedzą opublikowano post odsyłający do artykułu na stronie KtoCieWyleczy.pl. Tekst dotyczy „leczenia” witaminą C i był udostępniany wielokrotnie – zarówno na tym samym profilu (1, 2, 3), jak i na innych.

Fot. Facebook

Post z 25 kwietnia udostępniono 71 i skomentowano 23 razy, zareagowano na niego 226 razy. Część użytkowników komentujących wpis zgadzała się z jego treścią. „Lekarz by powiedział konował, który ma cie gdzieś i tylko chciwy na kasę jest nigdy ci nie pomoże” – skomentował jeden z czytelników. Byli jednak i tacy, którzy wykazali się sceptycyzmem: „piszecie bzdury a potem chorzy onkologicznie zamiast się leczyć biorą Wit C”.

Witamina C nie leczy chorób nowotworowych

W tekście na stronie KtoCieWyleczy.pl napisano: „witaminy C będzie można używać jako potężnej broni przeciwko nowotworom: »Na przykład, krótka kuracja in-vitro w przypadku chłoniaka Burkitta zawiera taką dawkę kwasu askorbinowego, żeby jego poziom we krwi wzrósł do 400 µML – 1. To umożliwia zabicie połowy komórek rakowych«”.

Twierdzenie, że duże dawki składników odżywczych mogą leczyć różnorodne schorzenia, to element tzw. medycyny ortomolekularnej – nienaukowego podejścia, krytykowanego przez środowiska naukowe. W tej analizie znajdziesz więcej szczegółów na ten temat.

Gdyby zalać komórki zwykłą wodą, po pewnym czasie również  uległyby one zniszczeniu (ze względu na zbyt niskie ciśnienie osmotyczne w środowisku). A przecież to nie oznacza, że wypicie wody doprowadzi do śmierci komórek organizmu.

Groźnym chorobom infekcyjnym zapobiegają szczepienia, a nie – witamina C

Dalej w artykule czytamy: „witamina C może równie skutecznie leczyć te choroby, które są uważane za »nieuleczalne«, a przeciwko którym szczepimy się jako dzieci: odrę, świnkę, różyczkę, ospę wietrzną, tężec czy dyfteryt”.

Witaminą C nie leczy się żadnej z tych chorób:

• odry,
• świnki,
• różyczki,
• ospy wietrznej,
• dyfterii.

Również tężec nie jest określany jako choroba nieuleczalna, ale zakażony pacjent wymaga jak najszybszej, zaawansowanej pomocy medycznej, w skład której wchodzić może podanie antytoksyny, immunoglobulin, środków uspokajających, zwiotczających mięśnie, antybiotyków i innych.

Wśród rekomendowanych metod terapeutycznych nie wymienia się witaminy C. Tężec jest niebezpieczną chorobą, dlatego profilaktyka szczepienna jest w jego przypadku bardzo istotna.

Witamina C nie leczy polio

Dalsza część artykułu podaje: „jeśli będziemy podawali pacjentom z polio witaminę C w dawkach uderzeniowych – od 6 g do 20 g w ciągu doby – nikogo już nie dotknie paraliż i nikogo ta choroba już nie okaleczy. I nigdy już nie wróci epidemia polio. Dr Frederick Klenner. […] Już w 1935 r. Jungeblut, profesor bakteriologii na Wydziale Medycyny i Chirurgii Uniwersytetu Columbia w Nowym Jorku, stwierdził, że witamina C może całkowicie zwalczyć wirus polio”.

Pierwszą dawkę szczepionki podaje się już niemowlętom, aby jak najwcześniej zabezpieczyć je przed groźną chorobą, która z łatwością przenosi się drogą fekalno-oralną. Kolejne dawki mają charakter przypominający.

Choroby Heinego-Medina nie leczy się (1, 2, 3) witaminą C – substancja ta nie znajduje się na liście rekomendowanych metod leczenia tego schorzenia. Pomysł, aby zastosować taką „terapię”, jest medycznie przestarzały – pochodzi z pierwszej połowy XX w. Jego propagatorami byli m.in. przytoczeni w artykule Frederick Klenner oraz Klaus Jungeblut, którzy należeli do wspomnianego już – ortomolekularnego nurtu – który ma cechy pseudomedycyny.

Witaminą C nie leczy się wirusowego zapalenia płuc

W tekście czytamy: „między 1943 a 1947 r., Klenner z sukcesem wyleczył 12 przypadków wirusowego zapalenia płuc, posługując się właśnie uderzeniowymi dawkami witaminy C”.

To, że 12 pacjentów wyleczyło się z wirusowego zapalenia płuc, nie oznacza, że wyleczyła ich właśnie witamina C. Jak podaje Cleveland Clinic – wielospecjalistyczne akademickie centrum medyczne typu non-profit, które zajmuje się działalnością kliniczną i szpitalną, a także badaniami i edukacją medyczną: „wirusowe zapalenie płuc zwykle nie jest leczone lekami i może ustąpić samoistnie”.

National Health Services w informatorze dla pacjentów dodaje:

American Lung Association wskazuje ponadto:

Witamina C nie jest potrzebna w profilaktyce żółtaczki

Artykuł głosi również: „witamina C okazała się pomocna także przy zapobieganiu zakażeniom żółtaczką przy transfuzjach krwi. W jednym studium opisano aż tysiąc przypadków pacjentów, którzy mieli przetaczaną krew, a potem przez 6 miesięcy przyjmowali doustnie 2-6 g witaminy C dziennie”.

Nawet jeśli przyjmiemy, że powyższy opis poprawnie odzwierciedla stan faktyczny, to co z niego w zasadzie wynika? Że kiedyś na świecie żyło tysiąc osób, które przyjęły transfuzję krwi i nie zachorowały na żółtaczkę? Nie ma w tej informacji niczego szczególnie zaskakującego: ryzyko rozwoju żółtaczki wskutek przetoczenia krwi oceniane jest jako bardzo niskie. Jak podaje American Red Cross:

Witamina C nie leczy zapalenia mózgu

W artykule czytamy również: „Klenner wyleczył też wiele dzieci z zapaleniem mózgu, które jest jednym z najbardziej niebezpiecznych, bo potencjalnie zabójczych, powikłań odry”.

Jeśli zaś chodzi o zapobieganie powikłaniom odry, to istnieje bardzo skuteczna metoda profilaktyczna. Są nią szczepienia przeciw odrze.

Witamina C nie leczy infekcji HIV

W tekście napisano także: „[Robert Cathcart – przyp. Demagog] prowadził też doświadczenia na nosicielach wirusa HIV. W liście do wydawcy prestiżowego pisma medycznego The Lancet napisał, że kuracja witaminą C podawaną w największych dawkach, jakie toleruje układ pokarmowy, doprowadziła do »spowolnienia, zatrzymania, a czasami cofnięcia się na kilka lat « procesu niszczenia limfocytów T przez wirus”.

Robert Cathcart to kolejna postać zajmująca się „medycyną” ortomolekularną, a jego pseudonaukowe twierdzenia opisywane były m.in. przez Science Based Medicine – projekt prowadzony przez New England Skeptical Society, skupiający medyków, którzy weryfikują niemedyczne narracje i praktyki.

To, że Cathcart napisał list do czasopisma „The Lancet”, znaczy tyle samo, co napisanie listu do jakiegokolwiek innego podmiotu i nie świadczy o słuszności czy prawdziwości jego twierdzeń.

Witamina C nie jest wymieniana jako rekomendowany środek ani w pierwszej, ani w drugiej z powyższych kategorii.

Podsumowanie

Omawiany artykuł kończy się stwierdzeniem: „to nie przypadek, że teorie na jego [kwasu askorbinowego – przyp. Demagog] temat są do tego stopnia lekceważone – a nawet wyśmiewane – przez medycynę głównego nurtu”.

Z tym stwierdzeniem należałoby się zgodzić. Brak uznania dla „terapii” opartych na dużych dawkach witaminy C nie wynika z przypadku, lecz z wiedzy medycznej. Ta natomiast bazuje na dowodach, które w tekście na stronie KtoCieWyleczy.pl występują w niedoborze.