Ten artykuł ma więcej niż 3 lata. Niektóre dane mogą być nieaktualne. Sprawdź, jak zmieniała się metodologia i artykuły w Demagogu.
Likwidacja Narodowego Funduszu Zdrowia
Ten artykuł ma więcej niż 3 lata. Niektóre dane mogą być nieaktualne. Sprawdź, jak zmieniała się metodologia i artykuły w Demagogu.
Likwidacja Narodowego Funduszu Zdrowia
Wydatki na służbę zdrowia będą planowane w budżecie państwa, do którego powróci też składka na ubezpieczenie zdrowotne. Ministerstwo przygotuje plan finansowania świadczeń łącznie z planem podziału środków na poszczególne województwa. Na poziomie województw za finansowanie świadczeń odpowiadać będą wojewodowie. To oni kontraktować będą świadczenia w instytucjach systemu i rozliczać ich wykonanie. Wynagradzanie za przeprowadzone procedury medyczne nie przyniosło oczekiwanych efektów: zadłużenie szpitali dalej narasta, kolejki do lekarza są jeszcze dłuższe. Maksymalne uproszczenie finansowania i rozliczania świadczeń nie oznacza rezygnacji z kontroli nad ich faktycznym wykonaniem. Przejmując rolę płatnika służby wojewodów będą do tego zobowiązane. Pomocą będzie elektroniczny system rozliczania świadczeń oparty o Krajowy Rejestr Świadczeń Opieki Zdrowotnej. Po dokonaniu reorganizacji systemu opieki zdrowotnej i zmianie finansowania na budżetowy zwiększymy stopniowo nakłady na służbę zdrowia, tak, aby osiągnęły one poziom średniej europejskiej. Z budżetu państwa wydzielone zostaną środki na inwestycje i modernizację zakładów opieki zdrowotnej. Utworzony zostanie Fundusz Budowy, Modernizacji i Utrzymania Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej. Będzie on wspomagał samorządy oraz państwowe podmioty w budowie nowych obiektów oraz utrzymaniu, przekształcaniu i modernizacji istniejących.
Narodowy Fundusz Zdrowia został utworzony na mocy ustawy z dnia 27 sierpnia 2004. NFZ finansuje świadczenia zdrowotne ze środków pochodzących ze składek obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego. PiS zapowiedziała likwidację NFZ w swoim programie opublikowanym na początku 2014. Później postulat ten powtórzyła Beata Szydło w trakcie konwencji wyborczej Prawa i Sprawiedliwości w lipcu 2015.
Powody dla których planowano likwidację NFZ zostały przedstawione w dokumencie rządowym „Narodowa Służba Zdrowia. Strategia zmian w systemie ochrony zdrowia w Polsce” zaprezentowanym w 2016 roku przez ówczesnego ministra zdrowia Konstantego Radziwiłła. W dokumencie zostały wskazane problemy polskiego systemu ochrony zdrowia. Według autorów były to m.in.:
- faktyczne pozbawienie możliwości sprawowania nadzoru przez podatników nad placówkami medycznymi,
- komercjalizacja służby zdrowia,
- niedofinansowanie służby
Likwidacja NFZ, zgodnie z projektem, miałaby zaowocować rozszerzeniem dostępu do opieki zdrowotnej na każdego mieszkańca RP. Taka zmiana w dostępności pozwoliłaby na wcześniejsze rozpoznawanie i leczenie chorób i ograniczyłaby koszty związane z prowadzeniem rejestru ubezpieczonych. Przejście z systemu ubezpieczeniowego na system budżetowy finansowania służby zdrowia zminimalizowałoby również biurokrację i ilość środków, jaką pochłania mechanizm pobierania składek i dofinansowywania składek niektórych ubezpieczonych. Realizacja tego postu- latu wiązałaby się z przejęciem większości kompetencji NFZ przez Ministerstwo Zdrowia i nowo powstałe Wojewódzkie Urzędy Zdrowia.
PiS nie było jedyną partią, która w kampanii wyborczej w 2015 roku opowiedziała się za likwidacją NFZ. Podobne stanowisko w tej kwestii zajęła np. Partia Razem, która w deklaracji programowej zapowiadała likwidację składki zdrowotnej (z której zasilany jest budżet NFZ) i zasilenie systemu służby zdrowia z budżetu państwa. Platforma Obywatelska w swoim programie również obiecała likwidację składek zdrowotnych, ale tylko dla pracowników zatrudnionych na jednolitym kontrakcie, przy jednoczesnym zachowaniu NFZ, a Ryszard Petru, lider Nowoczesnej, mówił o potrzebie podzielenia NFZ na parę mniejszych funduszy, co miałoby znieść monopol tego ubezpieczyciela i poprawić jakość świadczonych usług dzięki wzajemnej konkurencji.
Prace nad reformą systemu zdrowia, oparte na wspomnianej wyżej Strategii, prowadzone były w Ministerstwie Zdrowia do 2018 roku, kiedy zostały one wstrzymane na mocy postanowienia Stałego Komitetu Rady Ministrów. Choć w marcu 2017 powołany został zespół do opracowania zmian organizacyjnych w służbie zdrowia w związku z likwidacją NFZ, w maju 2018 został on rozwiązany. W międzyczasie narracja obozu rządowego dotycząca tej obietnicy stopniowo ulegała zmianie. Na konwencji PiS w lipcu 2017 r. Jarosław Kaczyński powiedział, że „Sprawa ostatecznych decyzji co do sposobu finansowania służby zdrowia a więc czy likwidujemy Narodowy Fundusz, czy też go nie likwidujemy – to sprawa na następną kadencję”. W maju 2018 r. minister zdrowia Łukasz Szumowski, następca Konstantego Radziwiłła od stycznia 2018, zasygnalizował wycofywanie się z prac nad reformą likwidującą NFZ, mówiąc: „w mojej ocenie NFZ zaczyna coraz lepiej, sprawniej funkcjonować” i podkreślając kluczową rolę tej instytucji w mechanizmie finansowania systemu służby zdrowia. Na posiedzeniu sejmowej komisji zdrowia w lutym 2019 podsekretarz MZ potwierdził, że rząd obecnej kadencji nie planuje prowadzić prac nad reformą obejmującą likwidację NFZ, stwierdzając: „[…] nie planujemy likwidować NFZ. Chcemy poprawiać to, jak on funkcjonuje, ponieważ jest niezwykle ważną instytucją, która odpowiada za zapewnienie dostępu do świadczeń milionom Polaków”.
Podsumowując, pierwszy minister zdrowia w rządzie PiS, Konstanty Radziwiłł, podjął prace nad realizacją obietnicy dotyczącej likwidacji NFZ, jednak z biegiem czasu, m.in. po zmianach personalnych w rządzie, prace te zostały porzucone. Obietnica likwidacji NFZ nie została dotychczas zrealizowana i nie są prowadzone prace mające do jej realizacji prowadzić. Deklaracje przedstawicieli partii rządzącej wskazują na wycofanie się z tego zamiaru. Obietnicę likwidacji NFZ uznajemy więc za niezrealizowaną.
*Jeśli znajdziesz błąd, zaznacz go i wciśnij Ctrl + Enter