Według raportu opublikowanego przez Agencję Praw Podstawowych UE w listopadzie 2018 roku liczba przestępstw o podłożu antysemickim podawana przez oficjalne źródła policji niemieckiej na przestrzeni ostatnich lat pozostaje na relatywnie zbliżonym poziomie. W ostatnich latach największą liczbę przestępstw odnotowano w roku 2014, (1596 przypadków), w kolejnym roku zanotowano spadek do poziomu 1366 przestępstw, po czym z kolei odnotowano niewielki wzrost: 1468 przestępstw w 2016 roku i 1504 w 2017, nie osiągając jak dotychczas poziomu z roku 2014, ani tym bardziej najwyższego poziomu z badanej dekady, jaki odnotowano w roku 2009 (1690 przestępstw). Jak podkreślają autorzy raportu, ogólna tendencja wydaje się jednak być spadkową.

Dane na temat motywowanych politycznie przestępstw antysemickich za 2014 rok przerywają 4-letni okres charakteryzujący się spadkiem liczby przestępstw, powracając do poziomu zbliżonego z okresu lat 2007 – 2009. Liczba przestępstw w 2017 roku jest nieznacznie wyższa od tej w roku 2016. Jednak ogólny trend w odnotowanych przestępstwach wydaje się być spadkowy.

Inną tendencję można jednak zauważyć w danych nieoficjalnych, opracowanych przez Fundację Amadeu Antonio. Organizacja ta zauważyła tendencję wzrostową incydentów antysemickich. Fundacja przytacza dane, iż od 2014 roku nastąpił gwałtowny wzrost takich incydentów osiągając liczbę 260 przypadków w 2017 roku. Dla porównania, w 2007 roku odnotowano 80 incydentów.

Według raportu dane zebrane przez Francuskie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych oraz Ministerstwo Sprawiedliwości również pokazują tendencję spadkową incydentów antysemickich we Francji. Poza rekordowymi wzrostami incydentów w 2014 i 2015 roku, gdzie odnotowano odpowiednio 851 i 808 przypadki, w 2016 roku było ich 335, a 2017 roku 311. Dla porównania w 2007 roku odnotowano 402 przypadki antysemickich incydentów.

Zarówno oficjalne źródła francuskie, jak i niemieckie, nie wykazują zatem tendencji o radykalnym wzroście antysemityzmu w ostatnich latach we Francji i Niemczech. Jedynym źródłem przytoczonym w raporcie unijnym, które częściowo – bo w odniesieniu wyłącznie do Niemiec, potwierdza tezę Adama Bielana, są nieoficjalne dane Fundacji Amadeu Antonio. W związku z tym, uznajemy wypowiedź za fałszywą.