Strona główna Wypowiedzi Czy konkordat został podpisany przez Sojusz Lewicy Demokratycznej?

Czy konkordat został podpisany przez Sojusz Lewicy Demokratycznej?

Czy konkordat został podpisany przez Sojusz Lewicy Demokratycznej?

Marek Jakubiak

Poseł
Kukiz'15

Pomiędzy Watykanem a Polską istnieje umowa konkordatem zwana, podpisana przez, uwaga, SLD.

Debata prezydencka w TVP, 17.06.2020 r.

Fałsz

Wypowiedź uznajemy za fałsz, gdy:  

  • nie jest zgodna z żadną dostępną publicznie informacją opartą na reprezentatywnym i wiarygodnym źródle,  
  • jej autor przedstawia nieaktualne informacje, którym przeczą nowsze dane, zawiera szczątkowo poprawne dane, ale pomija kluczowe informacje i tym samym fałszywie oddaje stan faktyczny.  

Sprawdź metodologię

Debata prezydencka w TVP, 17.06.2020 r.

Fałsz

Wypowiedź uznajemy za fałsz, gdy:  

  • nie jest zgodna z żadną dostępną publicznie informacją opartą na reprezentatywnym i wiarygodnym źródle,  
  • jej autor przedstawia nieaktualne informacje, którym przeczą nowsze dane, zawiera szczątkowo poprawne dane, ale pomija kluczowe informacje i tym samym fałszywie oddaje stan faktyczny.  

Sprawdź metodologię

Wypowiedź Marka Jakubiaka uznajemy za fałszywą, ponieważ konkordat został podpisany w 1993 roku, w czasie kadencji rządu Hanny Suchockiej z Unii Demokratycznej i ratyfikowany w czasie kadencji rządu Jerzego Buzka z Akcji Wyborczej Solidarność.

Konkordat między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską został podpisany 28 lipca 1993 roku przez Krzysztofa Skubiszewskiego, który był wtedy ministrem spraw zagranicznychrządzie Hanny Suchockiej.

Sojusz Lewicy Demokratycznej sprawował rządy koalicyjne z Polskim Stronnictwem Ludowym w czasie drugiej kadencji Sejmu w latach 1993-1997.

30 czerwca 1994 roku Sejm na 24. posiedzeniu rozpatrywał w pierwszym czytaniu rządowy projekt ustawy o ratyfikacji konkordatu między Stolicą Apostolską a Rzecząpospolitą Polską. Minister spraw zagranicznych Andrzej Olechowski, przedstawiając projekt ustawy, stwierdził m.in. że:

Rząd, w którego imieniu przemawiam, nie uczestniczył w negocjowaniu tekstu konkordatu. Chcę to podkreślić. Niezależnie jednak od tego, który z rządów Rzeczypospolitej Polskiej negocjuje i podpisuje umowy międzynarodowe, obowiązek wywiązania się z zaciągniętych zobowiązań ciąży na państwie. Rząd premiera Pawlaka pragnie, z pomocą Wysokiej Izby, wywiązać się ze zobowiązania, które w lipcu ubiegłego roku Rzeczpospolita zaciągnęła wobec Stolicy Apostolskiej.

W dyskusji nad projektem w imieniu klubu parlamentarnego Sojuszu Lewicy Demokratycznej głos zabrał wtedy poseł Longin Pastusiak, który powiedział:

Chciałbym równocześnie zwrócić uwagę ewentualnym krytykom stanowiska Sojuszu Lewicy Demokratycznej, aby nie postrzegali naszego klubu jako przeciwników konkordatowej regulacji statusu prawnego Kościoła katolickiego w państwie. W naszych oficjalnych deklaracjach takiego stanowiska nie wyrażaliśmy. 

Mamy natomiast konkretne wątpliwości i zastrzeżenia co do niektórych artykułów konkordatu, które wymagają wyjaśnienia w dalszych pracach legislacyjnych. Dlatego też Klub Parlamentarny Sojuszu Lewicy Demokratycznej opowiada się za przekazaniem konkordatu do Komisji Nadzwyczajnej i odbyciem drugiego czytania po wejściu w życiu konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Ostatecznie dnia 1 lipca 1994 roku Sejm podjął w głosowaniu („za” – 201 posłów, „przeciw” – 185, wstrzymało się – 13) uchwałę o trybie prac nad ustawą o ratyfikacji konkordatu między Stolicą Apostolską a Rzecząpospolitą Polską i skierował rządowy projekt tej ustawy do Komisji Nadzwyczajnej. Jej przewodniczącym został poseł klubu SLD, Zbigniew Siemiątkowski. 

Komisja Nadzwyczajna miała dwa zasadnicze zadania: ocenić skutki prawne, jakie nastąpiłyby w przypadku uchwalenia ustawy ratyfikacyjnej w świetle ówcześnie obowiązujących przepisów konstytucyjnych i innych ustaw, oraz ocenić zgodność Konkordatu z uchwaloną przez Zgromadzenie Narodowe nową Konstytucją.

Komisja miała przedłożyć sprawozdanie ze swoich prac niezwłocznie po przeprowadzeniu referendum konstytucyjnego.

Nowa Konstytucja została uchwalona przez Zgromadzenie Narodowe 2 kwietnia 1997 roku i przyjęta w referendum konstytucyjnym, które odbyło się 25 maja 1997 roku. Prezydent Aleksander Kwaśniewski podpisał ją 16 lipca 1997 roku. Dało to zielone światło na dalsze procedowanie legislacyjne umowy konkordatowej.

Zgodnie z art. 87 nowej Konstytucji umowa międzynarodowa, aby stała się źródłem powszechnie obowiązującego prawa, wymaga zatwierdzenia poprzez ratyfikację.

Projekt ustawy o ratyfikacji Konkordatu między Stolicą Apostolską a Rzecząpospolitą Polską wpłynął do Sejmu 12 listopada 1997 roku, kiedy premierem był Jerzy Buzek, a rząd tworzyła koalicja AWS-UW. 

Zgodnie z projektem ustawy ratyfikacja została poddana głosowaniu w trybie art 89. ust 1. Konstytucji, co oznaczało wymóg zwykłej większości głosów. Głosowanie odbyło się 8 stycznia 1998 roku, udział wzięło w nim 436 posłów. Konkordat został ratyfikowany większością 213 głosów (przeciw było 161 posłów, wstrzymało się 2). Warto zaznaczyć, że na 156 głosujących posłów klubu SLD przeciw było 154.

W świetle przedstawionych faktów wypowiedź Marka Jakubiaka uznajemy za fałszywą.

*Jeśli znajdziesz błąd, zaznacz go i wciśnij Ctrl + Enter

Pomóż nam sprawdzać, czy politycy mówią prawdę.

Nie moglibyśmy kontrolować polityków, gdyby nie Twoje wsparcie.

Wpłać

Dowiedz się, jak radzić sobie z dezinformacją w sieci

Poznaj przydatne narzędzia na naszej platformie edukacyjnej

Sprawdź!