Ogólne przepisy regulujące zarządzenie przeprowadzenia referendum ogólnokrajowego w sprawach o szczególnym znaczeniu dla państwa zawiera Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z art. 125 ust. 2 referendum ogólnokrajowe ma prawo zarządzić Sejm lub Prezydent Rzeczypospolitej za zgodą Senatu.

Sejm podejmuje decyzję bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów. Jak zakłada art. 65 ust. 1  Regulaminu Sejmu, Sejm RP rozpatruje wniosek o przeprowadzenie referendum ogólnokrajowego przedstawiony przez podmioty wskazane w ustawie.  

Zgodnie z art. 61 ust. 1 ustawy o referendum ogólnokrajowym Sejm może postanowić o poddaniu pod referendum określonej sprawy z własnej inicjatywy, a także na wniosek Senatu, Rady Ministrów lub obywateli.

W przypadku Senatu w sprawie referendum krajowego podejmuje on zgodnie z art. 90 ust. 1 Regulaminu Senatu uchwałę w sprawie wniosku o przeprowadzenie referendum. Projekt wniesienia uchwały przez Senat reguluje art. 84 ust. 1 Regulaminu Senatu – zgodnie z nim prawo to przysługuje przysługuje komisji senackiej, senatorom lub senatorowi.

Zgodnie z art. 63 ust. 1  ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o referendum ogólnokrajowym Sejm może postanowić o przeprowadzeniu referendum z inicjatywy obywateli, którzy dla swojego wniosku uzyskają poparcie co najmniej 500 000 osób mających prawo udziału w referendum.

Podsumowując, grupa 500 000 obywateli może złożyć wniosek o przeprowadzenie referendum ogólnokrajowego do Sejmu. Pojedynczy Senator może jedynie przedstawić Senatowi projekt uchwały w sprawie wniosku o przeprowadzenie referendum, która to uchwała musi jeszcze zostać przegłosowana, aby trafiła do Sejmu i dopiero wtedy może być procedowana przez Sejm.