19 grudnia 2008 roku Sejm RP głosował nad projektem ustawy o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin oraz ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, w brzmieniu proponowanym przez Komisję Administracji i Spraw Wewnętrznych oraz Komisję Polityki Społecznej i Rodziny, wraz z przyjętymi poprawkami.

Głosowanie dotyczyło obniżenia podstawy wymiaru emerytury osób, które były członkami Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego oraz pełniły funkcję w organach bezpieczeństwa państwa.

W głosowaniu wzięło udział 438 z 460 posłów, za głosowało  366, zaś przeciw 50. Od głosu wstrzymało się 22. Prawdą jest że projekt poparła większość ówczesnych posłów Platformy Obywatelskiej (203 z 208) oraz Prawa i Sprawiedliwości (150 z 157). Nie jest prawdą natomiast, iż projekt w zdecydowany sposób poparli posłowie Polskiego Stronnictwa Ludowego, tylko 3 (z 31) z nich głosowało za, tyle samo przeciw, a aż 20 wstrzymało się od głosu.

Ustawa z dnia 23 stycznia 2009 roku (funkcjonująca ówcześnie w debacie publicznej jako tzw. ustawa dezubekizacyjna) zakłada, że w przypadku członków Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego emerytura wynosi 0,7% podstawy wymiaru za każdy rok służby w Wojsku Polskim po dniu 8 maja 1945 r.

Ponadto, w przypadku osoby, która pełniła służbę w organach bezpieczeństwa państwa, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944—1990 oraz treści tych dokumentów, i która pozostawała w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., emerytura wynosi:

1) 0,7 % podstawy wymiaru — za każdy rok służby w organach bezpieczeństwa państwa w latach 1944—1990;

2) 2,6 % podstawy wymiaru — za każdy rok służby lub okresów równorzędnych ze służbą o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, 1a oraz pkt 2—4. tej ustawy.

Ustawa dezubekizacyjna nałożyła również obowiązek sporządzenia przez Instytut Pamięci Narodowej na wniosek organu emerytalnego raportu na podstawie posiadanych akt osobowych i w terminie 4 miesięcy od dnia otrzymania wniosku przekazania organowi emerytalnemu informacji o przebiegu służby wskazanych funkcjonariuszy w organach bezpieczeństwa państwa, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944 – 1990 oraz treści tych dokumentów.

Wypełniając nałożony przez ustawę obowiązek, Instytut Pamięci Narodowej poinformował, że do 7 grudnia 2009 roku udzielił odpowiedzi w stosunku do 194 253 osób, w tym:

• wystawiono 41 689 „Informacji o przebiegu służby w organach bezpieczeństwa państwa”,
• w stosunku do 31.693 osób poinformowano organy emerytalne, że w wyniku kwerendy przeprowadzonej w zgromadzonym i dostępnym zasobie archiwalnym Instytutu Pamięci Narodowej ustalono, iż dokumenty osobowe zgromadzone w zasobie IPN nie potwierdzają ich służby w organach bezpieczeństwa wymienionych w art. 2 ustawy z dnia 18 października 2006 r. „o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów” (Dz. U. Nr 63, poz. 425 z późn. zm.),
• w stosunku do 120.871 osób nie odnaleziono dokumentów osobowych w zgromadzonym i dostępnym zasobie archiwalnym IPN,
• w stosunku do 171 osób trwa kwerenda archiwalna w zasobie archiwalnym IPN, która zostanie zakończona w ciągu najbliższych kilku dni.

Z uwagi na znikome poparcie dla ustawy ze strony PSLu, wbrew temu co sugerował w swej wypowiedzi Tomasz Siemoniak, wypowiedź uznajemy za manipulację.