Na podstawie danych Szwedzkiej Rady ds. Zapobiegania Przestępczości (Brottsförebyggande rådet), która prowadzi oficjalną statystykę kryminalną  w Szwecji, nie można ustalić wyznania religijnego sprawców przestępstwa zgwałcenia.

Urząd prowadził jedynie badania, w których brał pod uwagę kryterium miejsca urodzenia sprawców przestępstw i ich rodziców, ostatnie w 2005 roku dotyczące lat 1985-1989 oraz 1997-2001. Wynika z nich m.in., że:

• podejrzanych o przestępstwo zgwałcenia w latach 1997-2001 było:

– 0,04% urodzonych w Szwecji, których rodzice także urodzili się w Szwecji

– 0,08% urodzonych w Szwecji, których rodzice urodzili się za granicą

– 0,22% urodzonych za granicą

• prawdopodobieństwo sytuacji w której podejrzanym o przestępstwo zgwałcenia w latach 1997-2001 będzie:

– urodzony w Szwecji, którego rodzice urodzili się za granicą było 1,8 razy większe

– urodzony za granicą było 5 razy większe

niż to, że był nim urodzony w Szwecji, którego rodzice także urodzili się w Szwecji.

• wśród 1000 mężczyzn urodzonych w latach 1946-1981 podejrzanych o przestępstwo zgwałcenia w latach 1997-2001 było:

0,9 urodzonych w Szwecji, których rodzice także urodzili się w Szwecji

1,3 urodzonych w Szwecji, których jeden z rodziców także urodził się w Szwecji

1,7 urodzonych w Szwecji, których rodzice urodzili się za granicą

4,3 urodzonych za granicą

Na ich podstawie w 2011 roku pojawiły się informacje o tym, że 77,6% sprawców tego przestępstwa w Szwecji to muzułmanie. Jest to jednak twierdzenie nieuprawnione. Po pierwsze, jego autor utożsamia muzułmanów z cudzoziemcami nie biorąc pod uwagę możliwości, że nie wszyscy cudzoziemcy to muzułmanie, a także wśród Szwedów mogą znaleźć się wyznawcy islamu. Po drugie, zestawia najnowsze dane dotyczące liczby przestępstw zgwałcenia z raportami, które opierają się na danych pochodzących z lat 80. i 90. XX wieku i na ich podstawie oblicza wskazany procent. W związku z tym nie można tego rodzaju założeń uznać za wiarygodne.