“Rada Bezpieczeństwa ONZ składa się z pięciu stałych i dziesięciu niestałych członków wybieranych na dwuletnie kadencje. Miejsca są podzielone między pięć grup regionalnych, z czego Europie Wschodniej przypadają dwa – jedno stałe, dla Rosji, i jedno niestałe, obsadzane przez któreś z 22 pozostałych państw grupy.

W sytuacji, gdy region zgłosi tylko jednego kandydata, wybór jest w zasadzie formalnością. Przykładowo w 2015 r. kandydatem Europy Wschodniej na lata 2016–2017 była tylko Ukraina, a w 2013 r. kandydowała jedynie Litwa. Jednak w 2017 r. oprócz Polski o miejsce ubiega się również Bułgaria. Jeśli żaden z kandydatów się nie wycofa, w czerwcu 2017 r. Zgromadzenie Ogólne ONZ będzie musiało wybrać niestałego członka RB większością 2/3 (129 głosów).”[1]

“Tryb wyboru niestałych członków Rady Bezpieczeństwa regulują zasady przyjęte przez Zgromadzenie Ogólne (Rules of Procedure of the General Assembly [employing amendments and additions by the General Assembly up to 31 December 1984], United Nations General Assembly, A/520/Rev) . Co roku dokonuje ono wyboru pięciu z dziesięciu niestałych członków Rady. Jednego roku wybieranych jest dwóch członków z grupy afrykańskiej, jeden z grupy Azja – Pacyfik, jeden z Europy Wschodniej, a jeden z Ameryki Łacińskiej i Karaibów (GRULAC). W następnym roku z kolei wybiera się dwóch członków z grupy Europy Zachodniej (WEOG), a po jednym (czyli w sumie trzech) z Afryki, Azji i GRULAC*. Niestali członkowie wybierani są na dwa lata, a ich mandat nie może być odnowiony w okresie bezpośrednio po ostatniej kadencji. Do wyboru potrzeba głosów 2/3 członków Zgromadzenia Ogólnego – tych państw, które są obecne i biorą udział w głosowaniu. Zazwyczaj oznacza to liczbę 128. Głosowanie jest tajne, formalne nominacje poszczególnych grup nie są obligatoryjne. Państwa po prostu zgłaszają swoją chęć kandydowania, najczęściej wiele lat naprzód, przez zwykłą notę adresowaną do wszystkich członków ONZ, bądź przez przewodniczącego grupy regionalnej (nie są to możliwości wykluczające się). Kandydaci w pierwszym głosowaniu powinni zostać poparci przez 2/3 państw członkowskich Zgromadzenia Ogólnego. Jeśli to się nie uda, do kolejnej rundy przechodzą kandydaci z dwoma (a w przypadku grupy WEOG bądź afrykańskiej – z trzema) najwyższymi wynikami. Jeśli po czwartym (w sumie) głosowaniu wybory są nadal nierozstrzygnięte, to do całego konkursu mogą się zgłosić nowi kandydaci z grupy regionalnej. Głosowanie odbywa się aż do skutku bądź do momentu wycofania konkurentów. Zdażyła się sytuacja, w której głosowanie miało 155 rund w związku z rywalizacją Kuby i Kolumbii “[2]

*GRULAC – Grupa Regionalna Państw Członkowskich ONZ w składk której wchodzą państwa Ameryki Łacińskiej oraz Karaibów.

Źródło:

[1] Polski Instytut Spraw międzynarodowych, biuletyn informacyjny nr 10 (1360), 4.02.2016.

[2] B. Nowak, Wybory i kampania na niestałych członków RB ONZ, Centrum Stosunków Międzynarodowych, Nr 4/2015)

http://www.un.org/en/sc/about/faq.shtml#nonpermanent

http://www.un.org/en/ga/search/view_doc.asp?symbol=A/RES/1991(XVIII)