Zgodnie z artykułem 38d  ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych:

„W przypadku odrzucenia przez Państwową Komisję Wyborczą sprawozdania lub – w razie skargi na postanowienie o odrzuceniu sprawozdania – w przypadku oddalenia skargi przez Sąd Najwyższy partia polityczna traci prawo do otrzymania subwencji w następnych 3 latach, w których uprawniona jest do jej otrzymywania. Termin ten liczy się od początku kwartału następującego po kwartale, w którym nastąpiło odrzucenie sprawozdania, a w razie złożenia skargi na postanowienie o odrzuceniu sprawozdania termin ten liczy się od początku kwartału następującego po kwartale, w którym nastąpiło oddalenie skargi przez Sąd Najwyższy.”

Z kolei zgodnie z art. 28.

„Partia polityczna, która:

1) w wyborach do Sejmu samodzielnie tworząc komitet wyborczy otrzymała w skali kraju co najmniej 3% ważnie oddanych głosów na jej okręgowe listy kandydatów na posłów albo 

2) w wyborach do Sejmu weszła w skład koalicji wyborczej, której okręgowe listy kandydatów na posłów otrzymały w skali kraju co najmniej 6% ważnie oddanych głosów,

ma prawo do otrzymywania przez okres kadencji Sejmu, w trybie i na zasadach określonych w niniejszej ustawie, subwencji z budżetu państwa na działalność statutową, zwanej dalej „subwencją”.

Biorąc pod uwagę zasady wykładni prawa trudno uznać wypowiedź Stanisława Żółtka za prawdziwą.

Zawężenie podmiotowe stosowania art. 38 d, które zdaje się sugerować S. Żółtek mogłoby prowadzić do faktycznego pozbawienia sankcji tego przepisu w stosunku do partii, które nie są uprawnione do otrzymywania subwencji. Prowadziłoby to do niedopuszczalnego wniosku, że – o ile partia nie dostaje subwencji, nie jest praktycznie zobowiązana do przedstawiania PKW rzetelnego sprawozdania o źródłach pozyskania środków finansowych. Mogłoby to prowadzić do sytuacji, gdy dany podmiot mógłby pod pozorem formy partii politycznej  prowadzić działalność gospodarczą, pozyskiwać środki ze zbiórek publicznych czy pozyskiwać środki ze źródeł niedozwolonych (art. 38a ust. 2 pkt. 1-7 Ustawy o partiach politycznych) i unikać jakichkolwiek konsekwencji swej działalności.

Wykładania zaproponowana przez S. Żółtka mogłaby również prowadzić do naruszenia art. 4 ustawy o partiach politycznych. Organy państwowe zobowiązane do równego traktowania partii były bowiem w tym przypadku zobowiązane do innego traktowania partii, które uzyskują subwencje z budżetu państwa od tych, które nie uzyskują. Niezłożenie przez te drugie rzetelnego sprawozdania o źródłach pozyskania środków finansowych nie mogłoby się bowiem spotkać z reakcją państwa

Wspieraj niezależność!

Wpłać darowiznę i pomóż nam walczyć z dezinformacją, rosyjską propagandą i fake newsami.

Wpłacam