Sprawdzamy wypowiedzi polityków i osób publicznych pojawiające się w przestrzeni medialnej i internetowej. Wybieramy wypowiedzi istotne dla debaty publicznej, weryfikujemy zawarte w nich informacje i przydzielamy jedną z pięciu kategorii ocen.
Ten artykuł ma więcej niż 3 lata. Niektóre dane mogą być nieaktualne. Sprawdź, jak zmieniała się metodologia i artykuły w Demagogu.
Czy padła decyzja o przymusowej relokacji imigrantów?
Ten artykuł ma więcej niż 3 lata. Niektóre dane mogą być nieaktualne. Sprawdź, jak zmieniała się metodologia i artykuły w Demagogu.
Czy padła decyzja o przymusowej relokacji imigrantów?
Gdyby decyzja o relokacji, o tej przymusowej relokacji imigrantów zapadła na posiedzeniu Rady Europejskiej jednogłośnie, wtedy można by powiedzieć, że politycy z Brukseli mieliby mandat do tego, żeby żądać od krajów członkowskich wypełnienia tego zobowiązania. Ale ona nie zapadła jednogłośnie na Radzie Europejskiej.
Proces podejmowania decyzji w Unii Europejskiej jest niezwykle złożony. Zaczyna się on zwykle od impulsu politycznego, nadawanego przez Radę Europejską. Rada Europejska wyznacza UE ogólny kierunek polityczny i określa jej priorytety. Nie jest jednak instytucją legislacyjną, a zatem nie negocjuje ani nie przyjmuje unijnego prawa. Co do zwyczaju, Rada Europejska podejmuje decyzje w drodze konsensusu. Jednak w pewnych szczególnych przypadkach, o których mówią unijne traktaty, decyduje jednomyślnie lub większością kwalifikowaną (np. zwalczanie poważnej przestępczości o wymiarze transgranicznym lub ustalanie systemu rotacji komisarzy w Komisji Europejskiej).
Rada Europejska, czyli de facto zgromadzenie głów państw i rządów wszystkich krajów UE, nie podjęło decyzji ustanawiającej system relokacji. Decyzje te zostały podjęte przez uprawnione do tego organy legislacyjne, czyli Parlament Europejski i Radę Unii Europejskiej.
Pierwsza decyzja Rady (nr 2015/1523 z dnia 14 września 2015 r. została podjęta jednogłośnie. Druga decyzja (nr 2015/1601 z dnia 22 września 2015 r.) przyjęta została na drodze głosowania większością kwalifikowaną. Warto podkreślić, że to właśnie Rada Unii Europejskiej jest organem wyposażonym w kompetencje do działania w tej sytuacji, na podstawie art. 78 (3) Traktatu o Unii Europejskiej:
W przypadku gdy jedno lub więcej Państw Członkowskich znajdzie się w nadzwyczajnej sytuacji charakteryzującej się nagłym napływem obywateli państw trzecich, Rada, na wniosek Komisji, może przyjąć środki tymczasowe na korzyść zainteresowanego Państwa lub Państw Członkowskich. Rada stanowi po konsultacji z Parlamentem Europejskim.
Kalendarium najważniejszych decyzje poszczególnych ogranów UE:
- 23.04.2015 – specjalne posiedzenie Rady Europejskiej jako odpowiedź na kryzys migracyjny; w konkluzjach ze spotkania RE nawołuje wszystkie instytucje UE do podjęcia prac nad pomocą dla państw, których granica jest jednocześnie zewnętrzną granicą UE i uruchomienie programu pilotażowego umożliwiającego rozmieszczenie osób, które potrzebują ochrony międzynarodowej w innych krajach UE,
- 29.04.2015 – rezolucja Parlamentu Europejskiego wskazująca możliwość zastosowanie art. 78(3) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
- 13.05.2015 – Komisja Europejska prezentuje Europejski Program w zakresie Migracji,
- 27.05.2015 – Komisja Europejska przedstawia propozycję relokacji 40 000 uchodźców z terenu Grecji i Włoch,
- 25-26.06.2015 – Rada Europejska przyjmuje konkluzje, w których popiera propozycję Komisji i wskazuje Radę Unii Europejskiej jako organ odpowiedzialny za przyjęcie decyzji, na podstawie której proces ten będzie mógł zostać przeprowadzony,
- 14.09.2015 r. – Rada Unii Europejskiej przyjęła decyzję o relokacji 40 000 uchodźców, znajdujących się we Włoszech i w Grecji,
-
22.09.2015 r. – podjęcie przez Radę UE kolejnej decyzji, w której zobowiązano państwa członkowskie do przyjęcia kolejnych 120 000 uchodźców.
*Jeśli znajdziesz błąd, zaznacz go i wciśnij Ctrl + Enter