Sprawdzamy wypowiedzi polityków i osób publicznych pojawiające się w przestrzeni medialnej i internetowej. Wybieramy wypowiedzi istotne dla debaty publicznej, weryfikujemy zawarte w nich informacje i przydzielamy jedną z pięciu kategorii ocen.
Ten artykuł ma więcej niż 3 lata. Niektóre dane mogą być nieaktualne. Sprawdź, jak zmieniała się metodologia i artykuły w Demagogu.
Regulacje dotyczące chmielu w Niemczech
Ten artykuł ma więcej niż 3 lata. Niektóre dane mogą być nieaktualne. Sprawdź, jak zmieniała się metodologia i artykuły w Demagogu.
Regulacje dotyczące chmielu w Niemczech
W Niemczech ma pan regulację ze starego okresu, że musi pan użyć konkretnie ileś kilogramów świeżego chmielu do piwa.
Najbardziej znana historyczna norma prawna dot. piwa w Niemczech to Reinheitsgebot, tj. Bawarskie Prawo Czystości z 1516 r., według której do produkcji piwa należało stosować jedynie wodę, jęczmień i chmiel (Ganz besonders wollen wir, dass forthin allenthalben in unseren Städten, Märkten und auf dem Lande zu keinem Bier mehr Stücke als allein Gersten, Hopfen und Wasser verwendet und gebraucht werden sollen – “Chcemy zwłaszcza, aby wszędzie w naszych miastach, na targach i na wsiach do żadnego piwa nie było stosowane i używane więcej części niż tylko same jęczmień, chmiel i woda”).
Późniejsze regulacje dopuszczają jeszcze inne składniki, m.in. drożdże, pszenica lub cukier.
Jednak zarówno w Reinheitsgebot jak i w późniejszych przepisach, łącznie z aktualnie obowiązującą Vorläufiges Biergesetz nazywaną potocznie Niemieckim Prawem Czystości, w żaden sposób nie sprecyzowano konkretnej ilości chmielu niezbędnej do produkcji trunku, by można było go nazwać piwem.
*Jeśli znajdziesz błąd, zaznacz go i wciśnij Ctrl + Enter