Zgodnie z informacjami podanymi przez Pew Research Center, małżeństwa homoseksualne dopuszczane są prawnie w 26 krajach. Warto jednak zwrócić uwagę, że wiele innych krajów otwiera przed parami homoseksualnymi inne możliwości zalegalizowania związku.

W przypadku krajów Unii Europejskiej każde z państw ma prawo do samodzielnego zadecydowania, jakiego typu rozwiązania prawne chce w tej kwestii przyjąć. Informacje na ten temat znaleźć można w raporcie Extending rights, responsibilities and status to same-sex families: trends across Europe przygotowanym na zlecenie Rady Europejskiej. Autor raportu, Kees Waaldijk wyróżnia trzy rozwiązania prawne: małżeństwo, zarejestrowany związek partnerski (registered partnership) oraz kohabitację. Wśród krajów przynależących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego tylko sześć nie posiada legislacji umożliwiającej sformalizowanie związku na jeden z wyżej wymienionych sposobów. Są to Litwa, Łotwa, Polska, Słowacja, Bułgaria i Rumunia.

Również w zakresie prawa do adoptowania dzieci w poszczególnych krajach pojawiają się najróżniejsze rozwiązania. W briefingu z czerwca 2018 roku, stworzonym przez EPRS (European Parliamentary Research Service), zatytułowanym The rights of LGBTI people in the European Union czytamy, że 

„Prawa adopcyjne pozostają bardziej restrykcyjne, nawet w przypadku krajów, w których małżeństwa osób tej samej płci są dozwolone”.

I tak, 14 krajów Unii Europejskiej dopuszcza adoptowanie dzieci przez małżeństwa homoseksualne (Holandia, Szwecja, Hiszpania, Wielka Brytania, Belgia, Dania, Francja, Malta, Luksemburg, Austria, Irlandia, Portugalia, Finlandia oraz Niemcy). W każdym z wymienionych państw możliwa jest legalizacja związku homoseksualnego pod formą małżeństwa. Słowenia i Estonia zezwalają żyjącym w zarejestrowanemu w związku partnerowi na zaadoptowanie biologicznego dziecka partnera. W Grecji pary homoseksualne znajdujące się w zarejestrowanym związku partnerskim mogą występować w roli rodziny zastępczej, ale już nie adoptować dzieci. We Włoszech natomiast decyzje o pozwoleniu parze na adopcję dziecka każdorazowo musi wydać sąd. Różnice w konkretnych praktykach różnią się zatem, a ich szczegółowy przegląd znaleźć można na europejskiej tęczowej mapie stworzonej przez ILGA (International Gay, Bisexual, Trans and Intersex Association).

W przypadku Stanów Zjednoczonych, Sąd Najwyższy orzekł 26. lipca 2015, że poszczególne stany utracą moc do zakazywania osobom tej samej płci zawierania związków małżeńskich, w wyniku czego małżeństwa homoseksualne stały się legalne w całym kraju. Kolejna decyzja, z dnia 26. czerwca 2017 roku umożliwiła natomiast legalizację adopcji przez pary homoseksualne w całym kraju.

Pośród innych krajów, w których za legalizacją zawierania związków małżeńskich między osobami tej płci podążyło otwarcie możliwości do adoptowania przez takie pary dzieci, zaliczają się: Argentyna (jako pierwszy kraj na kontynencie południowoamerykańskim), Australia, Brazylia, Izrael, Kanada, Kolumbia, Meksyk (w ośmiu z trzydziestu jeden stanów), Nowa Zelandia, Republika Południowej Afryki oraz Urugwaj.

Prawdą jest, że kraje, które dopuszczają małżeństwa osób tej samej płci na prawach równych jak w przypadku par heteroseksualnych, posiadają zarazem najbardziej liberalne prawa dotyczące adoptowania dzieci przez pary homoseksualne. I tak, chociaż praktyki prawne różnią się diametralnie w zależności od kraju, jak długo mówimy właśnie o małżeństwach, a nie o innych formach formalizowania związków, wypowiedź J. Gowina należy uznać za prawdziwą.