„Kto obraża uczucia religijne innych osób, znieważając publicznie przedmiot czci religijnej lub miejsce przeznaczone do publicznego wykonywania obrzędów religijnych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2”.

„Art. 403.

Każdy, kto publicznie obraża wyznanie religijne, obrażając tych, którzy je wyznają, podlega karze grzywny od 1 000 do 5000 euro. Wyznacza się grzywnę od 2 000 euro do 6 000 euro osobie, która obraża uczucia religijne poprzez zniewagę duchownego”.

„Art. 404.

Każdy, kto w miejscu przeznaczonym do kultu bądź w miejscu publicznym lub otwartym dla publiczności, obraża wyznanie religijne, oczernia obraźliwymi wyrażeniami przedmioty kultu lub konsekrowane do kultu bądź z konieczności przeznaczone do praktykowania kultu, lub popełnia czyn podczas funkcji zakonnych wykonywanych w miejscu prywatnym przez szafarza kultu, zostanie ukarany grzywną w wysokości od 1 000 do 5 000 euro.

Każdy, kto publicznie i celowo niszczy, (…) pogarsza stan, czyni bezużytecznymi (…) rzeczy będące przedmiotem czci lub poświęcone czci, lub z konieczności przeznaczone do sprawowania kultu, podlega karze pozbawienia wolności do dwóch lat”.

„Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z 18-29 kwietnia 2005 roku ogłosił bezprawność art. 403 akapit pierwszy i drugi kodeksu karnego w części, w jakiej uznaje za przestępstwa przeciwko religii katolickiej obrażanie tych, którzy ją wyznają lub osoby sprawującej kult, karę pozbawienia wolności do lat dwóch i odpowiednio od roku do trzech lat, zamiast obniżonej kary przewidzianej w art. 406”.

„Art. 724.

Każdy, kto publicznie bluźnił wyzwiskami (…) przeciwko Boskości, Symbolom lub Ludowi, którego czczono w religii państwa, podlega karze sankcji od 100 000 do 600 000 lirów. (146)

Ta sama sankcja dotyczy każdego, kto przeprowadza jakiekolwiek obraźliwe publiczne manifestacje wobec zmarłych”.

„Artykuł 525.

1. Karę grzywny w wysokości (równowartości wynagrodzenia za okres – przyp. Demagog) od ośmiu do dwunastu miesięcy ponosić będzie ten, kto w celu obrażenia uczuć członków wyznania religijnego publicznie, ustnie, pisemnie lub za pomocą jakiegokolwiek rodzaju dokumentu szydzi z ich dogmatów, wierzeń, rytuałów lub ceremonii, jak również złośliwie przeszkadza, również publicznie, tym, którzy wyznają lub praktykują swoją religię.

2. Tę samą karę poniesie ten, kto publicznie szydzi słowem lub pisemnie z osób niepraktykujących żadnej religii albo w ogóle niewierzących”.

„Artykuł 16

1. Wolność ideologiczna i religijna jednostek i wspólnot jest gwarantowana bez innych ograniczeń w jej przejawach, niż jest to konieczne dla utrzymania porządku publicznego chronionego prawem.

2. Nikogo nie można zmuszać do składania zeznań na temat swojej ideologii, religii lub przekonań.

3. Żadna spowiedź nie będzie miała charakteru państwowego. Władze publiczne wezmą pod uwagę przekonania religijne społeczeństwa hiszpańskiego i będą utrzymywać wynikające z tego stosunki współpracy z Kościołem katolickim i innymi wyznaniami”.

„Art. 188.

Kto publicznie, w sposób mogący powodować uzasadnione wzburzenie, lekceważy bądź wyszydza osobę lub rzecz będącą przedmiotem czci albo dogmatu, prawnie dozwolony kult lub instytucję kościoła czy społeczności religijnej mającej siedzibę na terytorium Austrii, podlega karze pozbawienia wolności do sześciu miesięcy lub grzywny do 360 stawek dziennych”.

„(1) Kto publicznie albo przez rozprowadzanie pism znieważa treść religijnych lub światopoglądowych (Weltanschauung – przyp. Demagog) przekonań innych osób, w sposób, który może zagrażać porządkowi publicznemu, podlega karze pozbawienia wolności do lat trzech bądź karze grzywny.

(2) Tej samej karze podlega również ten, kto publicznie lub przez rozprowadzanie pism znieważa istniejący w kraju kościół albo inną wspólnotę religijną bądź stowarzyszenie światopoglądowe oraz ich instytucje i obyczaje w sposób, który może zagrażać porządkowi publicznemu”.

„Sekcja 10 – Naruszenie świętości religii

Osoba, która (1) publicznie bluźni przeciwko Bogu lub, w celu obrażenia, publicznie zniesławia lub profanuje to, co w przeciwnym razie jest uważane za święte przez kościół lub wspólnotę wyznaniową, o której mowa w ustawie o wolności Religii (267/1922), lub (2) hałasuje, grozi lub w inny sposób przeszkadza w kulcie, postępowaniu kościelnym, innych podobnych uroczystościach religijnych lub pogrzebie, podlega karze grzywny lub pozbawienia wolności do sześciu miesięcy”.

„Art. 251.

1. Kto publicznie obraża inną osobę lub szydzi z niej ze względu na jej przekonania bądź funkcje religijne, w sposób zakłócający spokój publiczny, podlega karze pozbawienia wolności do 1 roku lub grzywny do 120 dni.
2. Każdy, kto bezcześci miejsce lub przedmiot kultu bądź kultu religijnego, podlega takiej samej karze, w sposób właściwy dla zakłócenia spokoju publicznego”.

„Art. 252.

Kto a) za pomocą przemocy lub groźby (…) uniemożliwia lub zakłóca zgodne z prawem wykonywanie kultu religijnego (…), podlega karze pozbawienia wolności do 1 roku lub grzywny do 120 dni”.