W swoim exposé premier Mateusz Morawiecki podkreślał, że „pierwszym arcyważnym zadaniem jest służba zdrowia”. Premier przekonywał również, że „nie ma godnego życia bez sprawnej opieki zdrowotnej”, dlatego należy doprowadzić „do skokowego wzrostu wydatków na służbę zdrowia do poziomu 6% PKB w ciągu najbliższych kilku lat”.

Kwestia zwiększenia nakładów na służbę zdrowia była jednym z głównych tematów debaty pod koniec 2017 roku. Wiązało się to z protestem lekarzy rezydentów, którego jednym z głównych postulatów było zwiększenie nakładów na ochronę zdrowia do poziomu nie niższego niż 6,8% PKB w przeciągu trzech lat.

Istotną zmianą w polityce rządu względem służb zdrowia była Ustawa z 24 listopada 2017 r. Zgodnie z przyjętymi wówczas przepisami, na finansowanie ochrony zdrowia przeznacza się corocznie środki finansowe w wysokości nie niższej niż 6% produktu krajowego brutto z zachowaniem okresu przejściowego w latach 2018-2024. W okresie tym wysokość środków finansowych przeznaczonych na finansowanie ochrony zdrowia nie może być niższa niż: 4,67% PKB w 2018 r., 4,86% PKB w 2019 r., 5,03% PKB w 2020 r., 5,22% PKB w 2021 r., 5,41% PKB w 2022 r., 5,60% PKB w 2023 r. i 5,80% PKB w 2024 r. Efektem Ustawy było zatwierdzenie stopniowego wzrostu finansowania służby zdrowia tak, aby osiągnąć próg 6% PKB w roku 2025.

Kolejnym ważnym punktem realizacji polityki zwiększania wydatków na służbę zdrowia było porozumienie Ministra Zdrowia z Porozumieniem Rezydentów Ogólnopolskiego Związku Zawodowe- go Lekarzy z dnia 8 lutego 2018 roku. Jednym z postanowień porozumienia było przyspieszenie procesu wzrostu nakładów na służbę zdrowia. W 2018 roku wydatki wynieść miały 4,78% PKB, w 2019 r. 4,86% PKB, w 2020 r. 5,03% PKB, w 2021 r. 5,30% PKB, w 2022 r. 5,55% PKB, w 2023 r. 5,8%

PKB. Poziom 6% PKB miał zostać osiągnięty rok wcześniej niż planowano, czyli w 2024 r. W związku z tym w czerwcu 2018 roku do Sejmu wpłynął rządowy projekt kolejnej nowelizacji ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej.

Projekt ten został skrytykowany przez Naczelną Radę Lekarską jako nie w pełni realizujący po- stanowienia przyjętego porozumienia. W swoim stanowisku Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 26 czerwca 2018 r. stwierdza, że choć projektowane zapisy ustawy są zgodne z porozumieniem w zakresie, w jakim przewidują wzrost finansowania ochrony zdrowia, to inne jej zapisy sprawiają, że realnie na świadczenia zdrowotne przeznaczona będzie mniejsza część PKB. Chodzi tu przepisy uwzględniające w ramach ustalonych 6% odpis dla Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji oraz koszty Funduszu Rozwiązywania Problemów Finansowych. W związku z niewłaściwym, w ocenie NRL, sposobem wyliczania nakładów na służbę zdrowia, Naczelna Izba Lekarska zgłosiła swoje poprawki do projektu nowelizacji ustawy. Poprawki te, pomimo pozytywnej rekomendacji ze strony sejmowej Komisji Zdrowia, zostały odrzucone w głosowaniu sejmowym. W reakcji na odrzucenie poprawek, Porozumienie Rezydentów OZZL opublikowało oświadczenie, w którym stwierdziło, że „minister zdrowia i rząd PiS zerwali porozumienie z lekarzami”.

Ustawa z 5 lipca 2018 r., która skróciła o rok tempo dojścia do poziomu 6% PKB, weszła w życie 24 sierpnia 2018 roku.

Warto zwrócić uwagę na zapis ustawy dotyczący sposobu wyliczania procentowego udziału wydatków na służbę zdrowia z PKB. W wyniku ostatniej nowelizacji art. 131c ust. 2 otrzymał brzmienie „wartość produktu krajowego brutto, o którym mowa w ust. 1, jest ustalana na podstawie wartości określonej w obwieszczeniu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego wydawanym na podstawie art. 5 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o sposobie obliczania wartości rocznego produktu krajowego brutto, według stanu na dzień 31 sierpnia”. Z powyższego zapisu wynika, że Ministerstwo Finansów bierze do obliczeń wydatków publicznych na zdrowie na dany rok wartość PKB sprzed dwóch lat względem roku, na który tworzy obliczenia.

Dane dotyczące PKB służące wyliczeniu minimalnych wydatków na zdrowie, mają pochodzić z publikacji GUS dotyczących przeszłych okresów, a nie z szacunków i prognoz na rok na który przygotowuje się wyliczenia. Przykładowo, przy utrzymującym się trendzie wzrostu gospodarczego, wydatki na służbę zdrowia w 2024 roku wyniosą więcej niż 6% PKB, jednak PKB nie z 2024 roku a tego z 2022 roku.