Obietnica przywrócenia niższego wieku emerytalnego stanowiła jeden z najważniejszych elementów programu wyborczego Prawa i Sprawiedliwości w wyborach parlamentarnych w 2015 roku. Reforma systemu emerytalnego miała stanowić odpowiedź na zmiany wprowadzone w 2013 r. przez rząd Platformy Obywatelskiej i Polskiego Stronnictwa Ludowego, w wyniku których podwyższono próg wieku emerytalnego do 67 roku życia, zarówno w przypadku mężczyzn, jak i kobiet. Posłowie PiS w głosowaniu z 2012 roku jednoznacznie opowiedzieli się przeciw projektowi ustawy, jaki został zaproponowany przez koalicję rządzącą. PiS w swoim programie obiecał przywrócenie dawnych zasad, dających prawo do przejścia na emeryturę kobietom już od 60. roku życia (przy 20-letnim stażu ubezpieczeniowym), a mężczyznom od 65. roku życia (przy 25-letnim stażu).

Tę samą obietnicę w kampanii prezydenckiej 2015 r. złożył kandydat Prawa i Sprawiedliwości Andrzej Duda. Z kolei już po wygranych przez PiS wyborach parlamentarnych premier Beata Szydło powtórzyła zamiar przywrócenia wcześniejszego wieku emerytalnego w swoim exposé, deklarując zarazem, że zostanie on wprowadzony w ciągu pierwszych stu dni jej rządów.

Zgodnie ze swoimi zapowiedziami z okresu kampanii wyborczej, prezydent Andrzej Duda w dniu 29 listopada 2015 r. przedstawił projekt ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Fun- duszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw. Projekt zakładał przywrócenie wieku emerytalnego wedle zasady: co najmniej 60 lat dla kobiet, a dla mężczyzn – co najmniej 65 lat. W uzasadnieniu projektu stwierdzono, że sytuacja społeczno-gospodarcza Polski nie uzasadnia- ła podwyższenia podstawowego wieku emerytalnego. Zaznaczono ponadto, że rynek pracy oraz system publicznej opieki zdrowotnej w Polsce nie były i nadal nie są przygotowane na wydłużenie okresu aktywności zawodowej ubezpieczonych. Zdaniem autorów projektu, “wysoki poziom bezrobocia, szczególnie wśród osób w wieku przedemerytalnym, jak również niska dostępność świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych, uzasadniają twierdzenie, że podwyższenie wieku emerytalnego nie przyniesie zakładanych, pozytywnych efektów”.

Przywrócenie niższego wieku emerytalnego miało umożliwić obywatelom samodzielne podejmowanie decyzji w sprawie momentu przejścia na emeryturę, w oparciu o indywidualne przesłanki, takie jak sytuacja ekonomiczna pracodawcy, perspektywy znalezienia innego zatrudnienia, kwalifikacje zawodowe ubezpieczonego, oczekiwania co do poziomu życia po zakończeniu okresu aktywności zawodowej, inne formy aktywności, jego stan zdrowia czy samopoczucie.

I czytanie prezydenckiego projektu w Sejmie miało miejsce 9 grudnia 2015 r.. Posłowie zde- cydowali o skierowaniu projektu do sejmowej Komisji Polityki Społecznej i Rodziny. W lipcu 2016 r. projekt został pozytywnie zaopiniowa- ny przez Radę Ministrów, która przyznała, że “jest on zbieżny z zadeklarowanym w exposé premier Beaty Szydło powrotem do powszech- nego wieku emerytalnego obowiązującego przed 1 stycznia 2013 r.”. Rząd zgłosił jednak- że zastrzeżenia wobec propozycji utrzymy- wania po 31 grudnia 2017 r. preferencyjnych zasad przechodzenia rolników na emeryturę oraz przechodzenia sędziów i prokuratorów w stan spoczynku. Stwierdził również brak za- sadności łączenia emerytury bądź renty woj- skowej z zajmowaniem stanowiska prokuratora i pobieraniem z tego tytułu uposażenia.

Projekt ustawy złożony przez Prezydenta An- drzeja Dudę zakładał wejście ustawy w życie z dniem 1 stycznia 2016 r. Jednak długi proces legislacyjny sprawił, że Sejm przyjął projekt ustawy i skierował go do Senatu dopiero 16 li- stopada 2016 r. Prezydent złożył swój podpis pod ustawą 19 grudnia. Z uwagi na konieczność przeprowadzenia wszystkich czynności przy- gotowujących ZUS i KRUS do przeprowadze- nia zmian ustawowych, ustawa weszła w życie z dniem 1 października 2017 r.

Ostatecznie, obietnica premier Beaty Szydło z exposé została zrealizowana za pośrednic- twem projektu prezydenckiego. Nie dotrzyma- no terminu jej realizacji w ciągu pierwszych stu dni rządów, w związku z czym uznajemy ją za zrealizowaną z opóźnieniem.