Wypowiedź Marcina Warchoła oceniamy jako manipulację, ponieważ w 2006 roku do Sejmu wpłynął projekt ustawy zakładającej rozszerzoną możliwość konfiskowania majątków pochodzących z przestępstw. Trafił on do Sejmu ponownie w 2008 roku, jednak nie doczekał się drugiego czytania, po tym jak Komisja wydała rekomendację odrzucenia projektu. Nie jest jednocześnie prawdą, jakoby Minister Ćwiąkalski „wycofał” omawiane przepisy.

Wypowiedź

Marcin Warchoł, Sekretarz Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości, stwierdził w czasie wywiadu dla Telewizji Republika, że wprowadzenie konfiskaty rozszerzonej zostało zaproponowane przez Zbigniewa Ziobrę już w 2006 roku, a następnie wycofane przez Platformę Obywatelską i ministra Zbigniewa Ćwiąkalskiego.

Zbigniew Ćwiąkalski był ministrem sprawiedliwości od 16 listopada 2007 roku do 20 stycznia 2009 roku, kiedy to podał się do dymisji.

Losy projektu ustawy o konfiskacie rozszerzonej

Rządowy projekt zakładający wprowadzenie konfiskaty rozszerzonej wpłynął pod koniec skróconej V kadencji Sejmu. Został skierowany do I czytania na posiedzeniu, ale się go nie doczekał i podległ pod zasadę dyskontynuacji.

Następnie w zasadniczo niezmienionym brzmieniu (z niewielką autopoprawką) projekt wpłynął do Sejmu 22 lutego 2008 roku. Tym razem był to projekt poselski. Po pierwszym czytaniu został skierowany do Podkomisji Stałej do nowelizacji prawa karnego, która postanowiła, że projekt należy odrzucić. Nie doczekał się on jednak drugiego czytania na forum Sejmu.

Po raz kolejny projekt poselski doręczono marszałkowi w czasie VII kadencji Sejmu. Ponownie trafił on do Podkomisji i nie doczekał się drugiego czytania w związku z wygaśnięciem mandatów kilku posłów, którzy wnieśli projekt.

Projekt (ponownie rządowy) o zmodyfikowanej treści, ale również wprowadzający konfiskatę rozszerzoną, wpłynął do Sejmu 30 grudnia 2016 roku i został przegłosowany 24 lutego 2017 roku. Prezydent podpisał ustawę 11 kwietnia 2017 roku.

Konfiskata tradycyjna

Dotychczas Sąd mógł orzec zajęcie (tzw. przepadek) przez państwo przedmiotów pozyskanych bezpośrednio z przestępstwa, przedmiotów, które były użyte do popełnienia przestępstwa. Jeśli zajęcie tych przedmiotów nie jest możliwe, to sąd zarządzić mógł zajęcie ich równowartości. Zajęciu podlegają także korzyści majątkowe nabyte w związku z przestępstwem i po jego popełnieniu. Ustawa z 20 lutego 2015 roku dodała, że korzyści te mogą być zajęte nawet wtedy, gdy przestępca przekazał je komuś innemu.

Konfiskata rozszerzona

Ustawa z 23 marca 2017 roku dodała zapisy zezwalające także na zajęcie przedsiębiorstwa, jeśli służyło ono do ukrycia lub popełnienia przestępstwa. Ustawa zezwala ponadto, aby w razie podejrzenia popełnienia przestępstwa (przed wyrokiem sądu) zabezpieczyć majątek oskarżonego, poprzez np. zajęcie ruchomości, zakaz zbycia nieruchomości oraz zabezpieczenie firmy, poprzez ustanowienie zarządu i zarządcy przedsiębiorstwa.

Zajęte może być nie tylko mienie nabyte w wyniku przestępstwa, ale także dalsze korzyści osiągnięte z tego tytułu. Co więcej, za korzyść taką uznane zostaje także mienie nabyte w ciągu pięciu lat przed popełnieniem przestępstwa (chyba, że wykazany zostanie dowód temu przeczący).

Podsumowując, w 2006 roku rzeczywiście wpłynął do Sejmu projekt ustawy zakładający rozszerzenie możliwości konfiskowania majątku pochodzącego z przestępstw. Nie doczekał się jednak pierwszego czytania. Ponownie złożony (tym razem przez posłów) 22 lutego 2008 roku, a więc w czasie, gdy ministrem sprawiedliwości był Zbigniew Ćwiąkalski, został skierowany do Komisji. Ta 20 października 2010 roku, a więc już po dymisji ministra Ćwiąkalskiego, stwierdziła, że powinien on zostać odrzucony. Finalnie nie doczekał się drugiego czytania. Oznacza to, że projekt nie został uchwalony w czasie, gdy ministrem był Zbigniew Ćwiąkalski, ale też nie „wycofał” on owych przepisów.