Na mocy art. 13 ust. 1 ustawy o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego i Służbie Wywiadu Wojskowego (zwanej dalej “ustawą o SKW I SWW”) szefa SKW powołuje i odwołuje, na wniosek Ministra Obrony Narodowej, Prezes Rady Ministrów, po zasięgnięciu opinii Prezydenta RP oraz Kolegium do Spraw Służb Specjalnych i Sejmowej Komisji do Spraw Służb Specjalnych.

Zgodnie z art. 3 ustawy, Szef SKW oraz Szef SWW podlegają Ministrowi Obrony Narodowej, z zastrzeżeniem określonych w ustawie uprawnień Prezesa Rady Ministrów lub Ministra Koordynatora Służb Specjalnych, w przypadku jego powołania.

W myśl art. 7 ust.2 ustawy, Szef SKW najpóźniej na 3 miesiace przed końcem roku kalendarzowego, przedstawia Ministrowi Obrony Narodowej roczny plan działania na rok następny. Z kolei ustęp kolejny ustawy mówi o przedstawieniu przez Szefa SKW corocznie do 31 marca Prezesowi Rady Ministrów oraz Ministrowi Obrony Narodowej sprawozdania z działalności i wykonania budżetu SKW za poprzedni rok ustawowy. Ustawa o KSW i SW upoważnia również Szefa SKW do współpracy z właściwymi organami i służbami innych państw. Art. 9 ust 2 ustawy mówi, w kontekście takiej działalności, o uzyskaniu zgody Prezesa Rady Ministrów. Ten z kolei powinien przed wyrażeniem zgody na takie działanie zasięgnąć opinii Ministra Obrony Narodowej.

Art. 27 ust. 7 wspomina o  trybie podejmowania decyzji w toku realizacji czynności operacyjno – rozpoznawczych, w których okazuje się, że badana sprawa nie pozostaje w kompetencji SKW i SWW. W takiej sytuacji Szef Służby może podjąć decyzję o kontynuowaniu czynności  za zgodą Prezesa Rady Ministrów za pośrednictwem Ministra Obrony Narodowej.

Zatem jeśli uznamy, cytując Tomasza Siemoniaka, “różne informacje” za takie których treść m.in. wpisuje się w zakres wyżej wymienionych przepisów, to pierwszy element wypowiedzi byłego Ministra Obrony Narodowej uznajemy za poprawny.

Druga część wypowiedzi, którą poddajemy kontroli odnosi się do braku uprawnienia w zapoznawaniu się z materiałami operacyjnymi SKW przez Ministra Obrony Narodowej.  

Zgodnie z art. 31 ust. 4 ustawy o SKW i SWW: Kontrola operacyjna prowadzona jest niejawnie i polega na:

1)  kontrolowaniu treści korespondencji;

2)  kontrolowaniu zawartości przesyłek;

3) stosowaniu środków technicznych umożliwiających uzyskiwanie w sposób niejawny informacji i dowodów oraz ich utrwalanie, a w szczególności treści rozmów telefonicznych i innych informacji przekazywanych za pomocą sieci telekomunikacyjnych.

Art. 31 ust. 13 ustawy o SKW i SWW mówi, że Szef SKW informuje Prokuratora Generalnego o wynikach kontroli operacyjnej po jej zakończeniu, a na jego żądanie również o przebiegu tej kontroli, przedstawiając zebrane w jej toku materiały.  

Ten oraz dalsze przepisy szeroko opisują kompetencje Prokuratora Generalnego w koordynacji prac Służby Kontrwywiadu Wojskowego. Tegoroczna nowelizacja ustawy w jeszcze większym stopniu je rozszerza. Nie mniej analizowana wypowiedź i okres piastowania urzędu przez Tomasza Siemoniaka wpływają na nieuwzględnienie w factchecku zmian. Fakt upoważnienia do wglądu Prokuratora Generalnego i braku podobnej regulacji w stosunku do MON decyduje o pozytywnej ocenie wypowiedzi ministra Siemoniaka.

Ze względu na niejawny charakter informacji z przebiegu i wyników czynności operacyjnych przeprowadzanych przez SKW istotny jest bardzo wąski krąg instytucji uprawnionych do zapoznawania się z nimi. Sama rola Ministra Obrony Narodowej w działalności tych służb specjalnych w dużej mierze ogranicza się do wydawania rozporządzeń regulujących procedury wewnętrzne i zasady funkcjonowania struktur służb.