Sprawdzamy wypowiedzi polityków i osób publicznych pojawiające się w przestrzeni medialnej i internetowej. Wybieramy wypowiedzi istotne dla debaty publicznej, weryfikujemy zawarte w nich informacje i przydzielamy jedną z pięciu kategorii ocen.
Ten artykuł ma więcej niż 3 lata. Niektóre dane mogą być nieaktualne. Sprawdź, jak zmieniała się metodologia i artykuły w Demagogu.
Jan Śpiewak o dekrecie Bieruta
Ten artykuł ma więcej niż 3 lata. Niektóre dane mogą być nieaktualne. Sprawdź, jak zmieniała się metodologia i artykuły w Demagogu.
Jan Śpiewak o dekrecie Bieruta
Za nacjonalizowane nieruchomości w jego myśl (dekretu Bieruta) przysługiwały rekompensaty, które miały być wypłacane przez miasto papierami dłużnymi.
Dekret o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze miasta stołecznego Warszawy, zwany Dekretem Bieruta został wydany dnia 26 października 1945 roku. Na jego mocy wszelkie grunty na obszarze ówczesnej Warszawy przeszły na własność miasta. Dotychczasowym właścicielom gruntów, a także prawnym następcom właścicieli lub osobom reprezentującym ich prawa dekret przyznawał możliwość zwrócenia się do miasta o przyznanie prawa wieczystej dzierżawy gruntu lub prawa zabudowy. Artykuł 7 ust. 5 oraz art. 8 przewidywał wypłatę odszkodowania za, odpowiednio, grunty, w przypadku niezgłoszenia wniosku o wieczystą dzierżawę lub jej nieprzyznania, a także budynki położone na gruncie, w przypadku nieprzyznania właścicielowi prawa wieczystej dzierżawy lub prawa zabudowy. Zasady przyznawania odszkodowań za grunty i budynku określał art. 9, na mocy którego rekompensata następowała w miejskich papierach wartościowych. Prawo do żądania odszkodowania powstawało 6 miesięcy po przejęciu gruntu przez miasto, a wygasało z upływem trzech lat od tego terminu.
W związku z powyższym, wypowiedź Pana Jana Śpiewaka uznajemy za prawdziwą.
*Jeśli znajdziesz błąd, zaznacz go i wciśnij Ctrl + Enter