Opiekunowie osób niepełnosprawnych mają dość

W trzecią sobotę listopada opiekunowie osób z niepełnosprawnościami protestowali przed Pałacem Prezydenckim. Jeden z podnoszonych postulatów dotyczył zniesienia zakazu podjęcia pracy zarobkowej dla tych, którzy pobierają świadczenie pielęgnacyjne.

Zdaniem Magdaleny Biejat wybór między pracą a świadczeniem jest dla opiekunów osób niepełnosprawnych urągający. Ponadto oferowane wsparcie – w opinii posłanki wyjątkowo niskie – jest przyznawane niezależnie od liczby osób, którymi opiekun się zajmuje.

Nieco ponad 2 tys. na miesiąc

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje opiekunowi, który nie podejmuje lub zrezygnuje z pracy, aby opiekować się m.in. osobą ze znacznym stopniem niepełnosprawności albo z orzeczeniem o niepełnosprawności. Ponadto świadczenie może być przyznawane również w innych przypadkach, o których mówi ustawa.

Świadczenia pielęgnacyjnego nie należy mylić z zasiłkiem pielęgnacyjnym. Ten drugi przysługuje m.in. niepełnosprawnemu dziecku oraz osobom z niepełnosprawnością. Zasiłek przyznaje się w celu częściowego pokrycia wydatków wynikających z konieczności zapewnienia opieki osobie niezdolnej do samodzielnej egzystencji. Aktualnie zasiłek wynosi 215,84 zł miesięcznie.

Świadczenie pielęgnacyjne a zasiłek opiekuńczy

Magdalena Biejat użyła słowa „zasiłek” na określenie świadczenia pielęgnacyjnego. Potocznie wyrażenia te są używane wymiennie, w rzeczywistości nie oznaczają jednak tego samego. Świadczenie pielęgnacyjne zastępuje pełną wypłatę opiekunowi osoby niepełnosprawnej. Natomiast zasiłek opiekuńczy to świadczenie dodatkowe, częściowo pokrywające wydatki związane z opieką nad osobą z niepełnosprawnością.

Z zasiłku opiekuńczego może skorzystać osoba pracująca, zmuszona zostać w domu z powodu konieczności opieki nad dzieckiem z niepełnosprawnością, które nie ukończyło 18 lat. Warunkiem uzyskania świadczenia jest znalezienie się przez opiekuna w jednej z następujących sytuacji:

• matka z powodu porodu nie może opiekować się dzieckiem,
• małżonek lub rodzic dziecka, który stale opiekuje się dzieckiem, jest chory lub przebywa w szpitalu.

Zasiłek opiekuńczy pomaga więc opiekunom pogodzić obowiązki zawodowe z opieką. Miesięczny zasiłek opiekuńczy wynosi 80 proc. podstawy wymiaru zasiłku (wyliczonej indywidualnie przez ZUS albo płatnika składek) i przysługuje nie dłużej niż przez 30 lub 60 dni w roku kalendarzowym w zależności od wieku dziecka.

RPO: Praca i opieka się nie wykluczają

Zdaniem Rzecznika Praw Obywatelskich (RPO) uzależnienie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego od rezygnacji z pracy zarobkowej opiekuna osoby z niepełnosprawnością stoi w sprzeczności z Konstytucją. Zakaz ten uderza w zasadę proporcjonalności oraz narusza prawo do szczególnej pomocy ze strony państwa.

Członkowie rodziny, którzy opiekują się podopiecznym, decydując się na podjęcie pracy, wykluczają się jednocześnie z możliwości otrzymania świadczenia. Wówczas takie rodziny nie korzystają z żadnego realnego wsparcia ze strony państwa.

RPO podkreśla również, że wprawdzie świadczenie przyznawane jest dla opiekuna, to de facto przeznacza on je na wsparcie podopiecznego, którym się zajmuje.

Wspieraj niezależność!

Wpłać darowiznę i pomóż nam walczyć z dezinformacją, rosyjską propagandą i fake newsami.

Wpłacam