Sprawdzamy wypowiedzi polityków i osób publicznych pojawiające się w przestrzeni medialnej i internetowej. Wybieramy wypowiedzi istotne dla debaty publicznej, weryfikujemy zawarte w nich informacje i przydzielamy jedną z pięciu kategorii ocen.
Współpraca Ukraina-NATO. Od kiedy ich wojska ćwiczą razem?
Współpraca Ukraina-NATO. Od kiedy ich wojska ćwiczą razem?
Pamiętajmy, że nasza współpraca z Ukrainą trwa od wielu lat. Ukraińcy ćwiczą z NATO od ‘96 roku, od ćwiczeń „Kozacki step”.
- Początek relacji Ukrainy i NATO sięgają 1991 roku. Wówczas Ukraina – jako jedno z pierwszych państw po rozpadzie bloku wschodniego – dołączyła do Rady Współpracy Paktu Północnoatlantyckiego (NACC).
- Do końca 1993 roku kontakty wojskowe między Polską i Ukrainą były ograniczone do wizyt przedstawicieli sąsiadujących ze sobą okręgów wojskowych.
- W 1994 roku zainicjowano program Partnerstwo dla Pokoju (PdP), który był owocem zgłaszanych przez państwa regionu Europy Środkowej i Wschodniej postulatów o oparcie bezpieczeństwa na współpracy z NATO.
- Formalny udział Polski w PdP rozpoczął się 2 lutego 1994 roku. W Warszawie tego dnia przyjęto Dokument Ramowy. Sześć dni później, 8 lutego 1994 roku, do programu dołączyła Ukraina.
- W kolejnych latach współpraca Polski i Ukrainy w głównej mierze była związana z formowaniem wspólnego batalionu polsko-ukraińskiego.
- Cykliczną współpracę rozpoczęto od ćwiczeń „Kozacki step”, które miały miejsce w 1996 roku.
- Ukraina w 1997 roku na szczycie w Madrycie podpisała z NATO dokument o szczególnym partnerstwie, co było owocem starań Ukrainy na rzecz budowania relacji z Sojuszem oraz jej udziału w takich programach jak PdP.
- Wypowiedź Szymona Hołowni uznajemy za prawdziwą.
Poradziecka współpraca wojskowa Polski, Ukrainy i NATO
Ukraina rozpoczęła współpracę z NATO niedługo po ogłoszeniu niepodległości, zatem relacje między tymi stronami sięgają roku 1991 (s. 2). Wtedy to Ukraina przystąpiła do Rady Współpracy Paktu Północnoatlantyckiego (NACC).
Współpracę szkoleniową oraz szkoleniowo-operacyjną sił zbrojnych Polski i Ukrainy zapoczątkowano w 1993 roku podczas wizyty ministra obrony narodowej RP w Kijowie. Postanowiono, że będzie się ona opierała na kontaktach między jednostkami stacjonującymi w rejonach przygranicznych (s. 23).
Do końca 1993 roku kontakty wojskowe były ograniczone do wizyt przedstawicieli sąsiadujących ze sobą okręgów wojskowych. Współpraca przybrała na sile w drugiej połowie 1994 roku, co wynikało z dołączenia obydwu państw do programu NATO – Partnerstwo dla Pokoju (PdP).
Przełomem we współpracy szkoleniowo-operacyjnej była propozycja utworzenia wspólnej jednostki przeznaczonej do udziału w międzynarodowych operacjach pokojowych. W kolejnych latach współpraca była związana w głównej mierze z procesem formowania wspólnego batalionu. Do najważniejszych wspólnych działań należały cyklicznie organizowane międzynarodowe ćwiczenia, w tym manewry pod kryptonimem „Kozacki step” oraz „Tarcza pokoju”.
Program Partnerstwo dla Pokoju
Idea utworzenia programu Partnerstwo dla Pokoju zrodziła się pod wpływem coraz częściej zgłaszanych przez państwa subregionu Europy Środkowej i Wschodniej postulatów oparcia własnego bezpieczeństwa na strukturach NATO (s. 23).
Program zainicjowano w 1994 roku. Jego zasadniczym celem była poprawa stanu bezpieczeństwa regionu poprzez wspólne szkolenia i ćwiczenia, programy dostosowujące siły zbrojne państw partnerskich do współdziałania z siłami NATO oraz wymiana doświadczeń. Istotnym elementem była także współpraca między poszczególnymi państwami uczestniczącymi w programie.
Formalny udział Polski w PdP rozpoczął się 2 lutego 1994 roku, kiedy przyjęła ona Dokument Ramowy. Sześć dni później, 8 lutego 1994 roku, do programu dołączyła Ukraina i jako pierwsze państwo z obszaru poradzieckiego podpisała Dokument Ramowy programu. Ukraina stała się w ten sposób niezrzeszonym, neutralnym koalicjantem. Miał to być początek do całkowitego wstąpienia tego kraju do NATO (s. 3).
Partnerstwo stało się istotnym narzędziem w relacjach z Ukrainą. Przykładem rozszerzenia tej współpracy była podpisana przez ministrów spraw zagranicznych 21 marca 1994 roku Deklaracja o zasadach kształtowania polsko-ukraińskiego partnerstwa.
Cykliczna współpraca – Kozacki step
Jednym z elementów programu PdP był realizowany od 1995 roku Proces Planowania i Oceny (PARP). Miał on na celu zapewnienie lepszej współpracy sił państw partnerskich z żołnierzami NATO w ramach operacji pokojowych. Proces ten przyczynił się do ścisłej współpracy państw partnerskich w dowodzonych przez NATO operacjach pokojowych na Bałkanach i w Afganistanie (s. 11).
Do pierwszej edycji PARP Polska zgłosiła komponenty ze wszystkich rodzajów sił zbrojnych, w tym polsko-ukraiński batalion sił pokojowych. Decyzja ta wpłynęła na zwiększenie zakresu bezpośredniej dwustronnej współpracy wojskowej. Po dwóch latach funkcjonowania program okazał się udany (s. 24).
Dzięki dynamicznie rozwijającemu się programowi niektóre ćwiczenia z udziałem żołnierzy polskich i ukraińskich stały się przedsięwzięciami cyklicznymi. Jednym z takich wydarzeń okazały się ćwiczenia „Kozacki step”, które odbyły się po raz pierwszy w 1996 roku. Miały one charakter trójstronny – oprócz Polski i Ukrainy wzięła w nim udział Wielka Brytania. Od tego czasu ćwiczenia „Kozacki step” odbywają się cyklicznie.
Akcesja Polski do NATO oraz partnerstwo Ukrainy
Polska dołączyła do NATO 12 marca 1999 roku, po kilkuletnich staraniach dyplomatycznych i przeprowadzanych reformach, m.in. w sferze obronności kraju. Decyzja ta była poprzedzona zaproszeniem Polski, Czech oraz Węgier do rozmów w sprawie członkostwa. Zaproszenie zostało skierowane do państw 16 września 1997 roku na jednym ze szczytów Sojuszu.
Z kolei Ukraina w 1997 roku na szczycie w Madrycie podpisała z NATO dokument o szczególnym partnerstwie pomiędzy obydwoma stronami. Było to owocem starań Ukrainy na rzecz budowania relacji z Sojuszem oraz jej udziału w takich programach jak PdP.
*Jeśli znajdziesz błąd, zaznacz go i wciśnij Ctrl + Enter