Sprawdzamy wypowiedzi polityków i osób publicznych pojawiające się w przestrzeni medialnej i internetowej. Wybieramy wypowiedzi istotne dla debaty publicznej, weryfikujemy zawarte w nich informacje i przydzielamy jedną z pięciu kategorii ocen.
Ten artykuł ma więcej niż 3 lata. Niektóre dane mogą być nieaktualne. Sprawdź, jak zmieniała się metodologia i artykuły w Demagogu.
Jadwiga Emilewicz o ubóstwie energetycznym
Ten artykuł ma więcej niż 3 lata. Niektóre dane mogą być nieaktualne. Sprawdź, jak zmieniała się metodologia i artykuły w Demagogu.
Jadwiga Emilewicz o ubóstwie energetycznym
Zgodnie z badaniami Instytutu Badań Strukturalnych ok. 12% mieszkańców Polski jest dotkniętych ubóstwem energetycznym.
Zgodnie z raportem Instytutu Badań Strukturalnych z lutego 2018 r. zatytułowanym ,,Ubóstwo energetyczne w Polsce 2012-2016. Zmiany w czasie i charakterystyka zjawiska’’ w 2016 roku 12,2% mieszkańców Polski było dotkniętych ubóstwem energetycznym. W ujęciu absolutnym oznaczało to 4,6 mln ludzi, wchodzących w skład 1,3 mln gospodarstw domowych. Ze względu na to, że dane przytoczone przez minister przedsiębiorczości i technologii zgadzają się z danymi raportu IBS, wypowiedź uznajemy za prawdziwą.
O ubóstwie energetycznym mówimy, gdy gospodarstwo domowe ma problemy w zaspokojeniu swoich potrzeb energetycznych z powodu niskiego dochodu lub charakterystyk mieszkania. Potrzeby energetyczne to wszystkie czynności wykorzystujące energię cieplną i elektryczną, które są niezbędne do utrzymywania godnego poziomu życia np. ogrzewanie mieszkania, podgrzewanie wody, oświetlenie, przygotowywanie posiłków i korzystanie z podstawowych sprzętów RTV i AGD. Naukowcy z IBS mierzą ubóstwo energetyczne za pomocą wskaźnika Wysokie Koszty – Niskie Dochody (WK-ND). Zgodnie z przyjętą przez IBS metodą, gospodarstwo domowe jest klasyfikowane jako ubogie energetycznie, jeżeli spełnia jednocześnie dwa kryteria: wysokich hipotetycznych wydatków na energię oraz niskich dochodów. Hipotetyczne wydatki na energię to wydatki, które poniosłoby gospodarstwo domowe, gdyby mogło w pełni zaspokoić swoje podstawowe potrzeby energetyczne. Grupa gospodarstw domowych spełniająca kryterium niskich dochodów jest zawężana do 30% osób o najniższych dochodach ekwiwalentnych. W jej skład wchodzą także osoby znajdujące się poniżej indywidualnego progu dochodowego, który jest sumą progu ubóstwa wspólnego dla wszystkich gospodarstw domowych oraz wydatków energetycznych danego gospodarstwa.
Według raportu IBS w 2016 r. 2,5 mln osób doświadczyło jednocześnie ubóstwa energetycznego i dochodowego. 2,1 mln osób doświadczyło ubóstwa energetycznego, nie doświadczając jednocześnie ubóstwa dochodowego. Wysoki odsetek osób ubogich energetycznie, których równocześnie nie dotyka ubóstwo dochodowe oznacza, że ubóstwo energetyczne nie powinno być postrzegane jako aspekt ubóstwa dochodowego, ale jako odrębny wymiar deprywacji.
W ostatnich 5 latach odsetek osób ubogich energetycznie zmniejszył się z 14,4% w 2012 r. do 12,2% w 2016 r. W ujęciu absolutnym oznaczało to spadek o 880 tys. osób i było podyktowane jednoczesnym zmniejszeniem się osób ubogich dochodowo. Najwięcej ubogich energetycznie to mieszkańcy wsi, stanowiący aż dwie trzecie wszystkich osób dotkniętych ubóstwem energetycznym. Problem ten jest poważny także w miastach liczących poniżej 20 tysięcy mieszkańców, w których co ósma osoba jest uboga energetycznie. W miastach mających powyżej 200 tys. mieszkańców skala ubóstwa energetycznego wynosi ok. 5%.
*Jeśli znajdziesz błąd, zaznacz go i wciśnij Ctrl + Enter