Projekt ustawy znoszącej obowiązkowe szczepienia

W marcu 2018 roku do Sejmu trafił obywatelski projekt ustawy o zmianie Ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, który został wniesiony z inicjatywy stowarzyszenia STOP NOP. Do reprezentowania komitetu inicjatywy ustawodawczej upoważniono Justynę Sochę – obecnie prezes wspomnianego stowarzyszenia.

Głównym założeniem projektu ustawy było zniesienie obowiązku szczepień ochronnych, które są w Polsce przeprowadzone u dzieci i młodzieży do 19. roku życia oraz u osób szczególnie narażonych na zachorowanie. Wykaz szczepień obowiązkowych jest co roku ogłaszany przez Głównego Inspektora Sanitarnego.

Wnioskodawcy dopuszczali pozostawienie obowiązku szczepień ochronnych jedynie w sytuacji nałożenia tego obowiązku w drodze decyzji oraz w sytuacji ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii. W pozostałych przypadkach szczepienia miałyby zostać dobrowolne.

Opinie na temat proponowanych zmian

Przedłożony projekt zyskał rozgłos medialny, co skutkowała licznymi komentarzami na jego temat. Do proponowanych zmian odniosła się Naczelna Izba Aptekarska, która stwierdziła, że obowiązek szczepień nie powinien wzbudzać w społeczeństwie wątpliwości na polu naukowym. Jak czytamy w opublikowanym komunikacie prasowym:

Stanowisko w sprawie zabrał również Krajowy Konsultant w dziedzinie Zdrowia Publicznego, który m.in. przytoczył dane statystyczne wskazujące wpływ szczepionek na redukcję liczby zachorowań na choroby zakaźne, a także ograniczenie liczby zgonów. Ponadto w opublikowanym oświadczeniu zostały obalone tezy podnoszone przez tzw. antyszczepionkowców, np. rzekomy związek przyczynowo-skutkowy między szczepionkami i wystąpieniem autyzmu. Stanowisko Konsultanta zostało poparte przez Naczelną Izbę Lekarską.

Negatywnie do proponowanych zmian odniósł się także rząd, który przedstawił swoje stanowisko w ramach przebiegu procesu legislacyjnego w sejmie:

Przebieg procesu legislacyjnego

Pierwsze czytanie projektu ustawy odbyło się 4 października 2018 roku. Wówczas „za” odrzuceniem projektu ustawy głosowało 172 posłów, przeciwko było 230, a 5 wstrzymało się od głosu. 202 z 230 posłów sprzeciwiających się odrzuceniu projektu to posłowie PiS. W ich gronie nie było wówczas Tomasza Latosa, który nie wziął udziału w głosowaniu.

Tego samego dnia miało miejsce także głosowanie dotyczące skierowania projektu ustawy do Komisji Polityki Społecznej i Rodziny oraz Komisji Zdrowia. Pomysł ten poparło 252 posłów, z czego 211 to posłowie PiS. Tym razem wśród głosujących był Tomasz Latos, który głosował tak samo jak większość swoich parlamentarnych kolegów. Po rozpatrzeniu projektu komisje przedstawiły 8 listopada sprawozdanie i wniosły o odrzucenie projektu ustawy. Dokument został podpisany m.in. przez Tomasza Latosa, pełniącego funkcję sprawozdawcy.

W związku z powyższym dzień później w Sejmie odbyło się głosowanie ws. odrzucenia projektu. Wniosek został poparty przez 354 deputowanych: 189 z Prawa i Sprawiedliwości, 114 z Platformy Obywatelskiej, 7 z Kukiz’15, 19 z Nowoczesnej, 15 z Polskiego Stronnictwa Ludowego – Unii Europejskich Demokratów, 4 z Wolni i Solidarni, 2 z Liberalno-Społeczni i 2 posłów niezrzeszonych. Wśród posłów głosujących „za” był Tomasz Latos. Uzyskanie większości głosów oznaczało odrzucenie projektu ustawy przez izbę niższą polskiego parlamentu.

Podsumowując, Tomasz Latos głosował wyłącznie „za” przekazaniem projektu ustawy do Komisji Polityki Społecznej i Rodziny oraz Komisji Zdrowia. Ostatecznie Komisja Zdrowia, na której czele stał polityk PiS, negatywnie wypowiedziała się o inicjatywie i wniosła o odrzucenie projektu. Następnie na forum Sejmu odbyło się głosowanie, w którym poseł Latos oddał głos „za” odrzuceniem inicjatywy. W związku z tym wypowiedź Izabeli Leszczyny uznajemy za manipulację.