Jak można uzyskać status uchodźcy?

Podstawowym aktem prawa międzynarodowego regulującym status uchodźców jest Konwencja dotycząca statusu uchodźców z 1951 roku. Według niej uchodźca jest osoba, która:

1. Przebywa poza swoim krajem pochodzenia,
2. Żywi uzasadnioną obawę przed prześladowaniem ze względu na rasę, religię, narodowość, przynależność do określonej grupy społecznej lub poglądy polityczne,
3. Z powodu tej obawy nie może lub nie chce korzystać z ochrony swojego kraju pochodzenia,
4. Nie zachodzą wobec niej klauzule wyłączające: uchodźcą nie jest osoba, która popełniła zbrodnię przeciw pokojowi, zbrodnię wojenną, zbrodnie przeciw ludzkości, poważne przestępstwo niepolityczne, albo czyn sprzeczny z celami i zasadami ONZ.

Jednakże uchodźca w rozumieniu Konwencji musi wystąpić do państwa, w którym się znajduje z wnioskiem o nadanie statusu uchodźcy. Każdy uchodźca jest początkowo osobą ubiegająca się o nadanie statusu uchodźcy, ale nie każdemu ubiegającemu się o status uchodźcy zostanie on nadany. W związku z tym status uchodźcy nie jest nabywany zaocznie jak przedstawia to minister.  

Należy również zauważyć, że w Turcji w ramach obowiązujących przepisów o azyl, czyli Protokół Nowojorski z 1967 roku (z zastrzeżeniem – tzw. ograniczenie geograficzne) ubiegać się mogą wyłącznie Europejczycy. Cała reszta uchodźców musi przejść skomplikowaną procedurę aplikacyjną w Biurze Wysokiego Komisarza NZ ds. Uchodźców (UNHCR), która może trwać nawet kilka, kilkanaście lat. W związku z tym twierdzenie, że Syryjczycy mogą ubiegać się o status uchodźcy w państwach sąsiednich jest błędne, ponieważ zgodnie z powyższym argumentem w Turcji nie jest to możliwe, a jest to jeden z tych państw do których uchodźcy z Bliskiego Wschodu uciekają najczęściej. Dodatkowo zgodnie z umową między Turcją, a UE z 18 marca 2016 roku, dotyczącą kryzysu migracyjnego w UE, “każdemu odesłaniu Syryjczyka z wysp greckich do Turcji będzie towarzyszyć przesiedlenie innego Syryjczyka z Turcji do UE, z uwzględnieniem oenzetowskich kryteriów podatności na zagrożenia”.

W obliczu powyższych argumentów wypowiedź uznajemy za fałszywą.