Zgodnie z danymi Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO), gromadzonych w ramach projektu AQUASTAT, w 2017 roku (najnowsze dostępne dane) największe odnawialne zasoby wody per capita były kolejno na Islandii, w Norwegii i w Rosji. Chorwacja zajmuje w tym rankingu miejsce czwarte, tuż za Rosją, i również posiada duże zasoby wody. Pomyłka Władysława Kosiniaka-Kamysza jest zatem nieznaczna. Z tego względu wypowiedź uznajemy za prawdziwą. 

Zasoby wody

Odnawialne zasoby wody per capita (na liście należy zaznaczyć „Water resources”, a następnie „Total renewable water resources per capita”) dla tych czterech państw kształtują się następująco:

• Islandia 507 463 m³ na osobę,
• Norwegia 74 081 m³ na osobę,
• Rosja 31 426 m³ na osobę,
• Chorwacja 25 185 m³ na osobę.

Najmniejsze zasoby wody w Europie ma Malta, w której kształtują się one na poziomie jedynie 117,2 m³ na osobę. Wynik Polski również jest jednym z niższych w Europie i wynosi 1 585 m³ na osobę.

Ilość odnawialnych zasobów wody na świecie obrazuje poniższa mapa:

Źródło: FAO

Jezioro Bajkał 

Warto podkreślić, że Rosja zawdzięcza swoje duże zasoby wody słodkiej jezioru Bajkał. Jest to najstarsze i najgłębsze na świecie jezioro słodkowodne, które przepływa prawie 400 mil przez południowo-wschodnią Syberię, na północ od granicy z Mongolią. W najgłębszym punkcie ma ponad 5 000 stóp (1 637 metrów). Jest to największe na świecie jezioro słodkowodne pod względem objętości. Zawiera około 5 521 mil sześciennych wody (23 013 kilometrów sześciennych), co stanowi około 20 procent słodkich wód powierzchniowych Ziemi. Jest to objętość wody w przybliżeniu równoważna wszystkim pięciu połączonym Wielkim Jeziorom Ameryki Północnej.