Wypowiedź Julii Pitery jest nieprecyzyjna i chaotyczna. Dokonując wyliczenia form programów aktywizacji zawodowej, kwalifikuje do nich szkoły oraz przedszkola integracyjne. Taka klasyfikacja jest nierelewantna.

Działania polskiego rządu w zakresie aktywizacji zawodowej regulowane są przez ustawę z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. 2004 Nr 99 poz. 1001) oraz Krajowy Plan Działań na rzecz Zatrudnienia na lata 2012-2014 (stanowiącej Załącznik do uchwały nr 138/2012 Rady Ministrów z dnia 21 sierpnia 2012 r.). Wśród wymienionych form aktywizacji zawodowej nie wymieniono szkół ani przedszkoli integracyjnych. Do przykładowych kategorii tego typu programów zaliczone zostały dofinansowania na: podjęcie działalności gospodarczej, wyposażenie stanowisk pracy albo programy stażowe dla absolwentów.

Podstawą prawną dla funkcjonowania szkół i przedszkoli integracyjnych jest ustawa z 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. 1991 nr 95 poz. 425), która kwalifikuje te instytucje jako element systemu oświaty. Państwo polskie zapewnia dzieciom i młodzieży ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi prawo do wychowania i opieki pedagogicznej odpowiedniej do wieku i poziomu rozwoju, w przedszkolach i szkołach wszystkich typów i rodzajów. Nie stanowią one jednak formy działań państwa, których bezpośrednim celem jest aktywizacja zawodowa. Funkcjonowanie szkół integracyjnych podlega również regulacjom ustawy z dnia 12 marca 2004 o pomocy społecznej (Dz.U. 2004 Nr 64 poz. 593).

Przychody i wydatki RP na finansowanie programów rzecz promocji zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia i aktywizacji zawodowej oraz zasiłki i świadczenia dla bezrobotnych ujmowane są corocznie w ramach Funduszu Pracy. Wg planu na rok 2013 na wszystkie formy wymienione powyżej formy finansowania przeznaczone zostało 10,8 mld zł. Jednak jeśli poddamy analizie wydatki przeznaczone wyłącznie na aktywne formy wspierania zatrudnienia, kwota ta wyniesie blisko 4,7 mld zł.

Wobec tego należy stwierdzić, iż kwota przytoczona w wypowiedzi Julii Pitery jako suma wydatków na programy aktywizacji zawodowej jest błędna. Dodatkowo – przez wzgląd na temat całej rozmowy, należy zaznaczyć, iż wydatki państwa na rehabilitację zawodową (i społeczną) osób niepełnosprawnych wynosi 916 mln zł. Natomiast, ogół wydatków polskiego rządu przeznaczanych na wsparcie osób niepełnosprawnych wynosi 11,3 mld zł.