W maju 2006 roku ówczesny premier Węgier Ferenc Gyurcsany na zamkniętym spotkaniu Węgierskiej Partii Socjalistycznej postanowił w mocnych słowach przyznać się do zatajania informacji o rzeczywistym stanie węgierskiej gospodarki i okłamywania opinii publicznej. Jego wypowiedź została nagrana i po 4 miesiącach opublikowana przez stację radiową. Gyurcsany podał się do dymisji dopiero 21 marca 2009 r.

Na Słowacji pod koniec 2011 roku miała miejsce “afera Goryla”, ukazująca powiązania słowackich polityków z biznesmenem Jaroslavem Hascakiem. W tej sprawie pierwszą zdymisjonowaną osobą została Anna Bubenikova – dyrektor agencji odpowiedzialnej za gospodarowanie państwowym mianem, a następnie także minister obrony Lubomir Galko. Ostatecznie rząd upadł 10 marca 2012 r.

W 2012 roku czeską opinią publiczną wstrząsnęła wiadomość dotycząca kontaktów pomiędzy lobbystą Romanem Janouszką a burmistrzem Pragi Pavlem Bemem, które miały miejsce w roku 2007. W wyniku afery Bem zrzekł się legitymacji partyjnej (należał do centroprawicowej koalicji rządzącej – Obywatelskiej Partii Demokratycznej). W tym przypadku nie doszło do obalenia rządu.

Jednakże opinią publiczną najbardziej wstrząsnęła afera podsłuchowa mająca miejsce w 2013 r., w wyniku której ówczesny minister – Petr Necas nie dostał votum zaufania i musiał zrezygnować ze sprawowanej funkcji. Afera dotyczyła podsłuchów Necasa zleconych przez jego kochankę – Jane Nagyovą, która pełniła funkcję szefowej gabinetu. W wyniku podsłuchów i późniejszego zatrzymania premiera przez służby specjalne, skonfiskowano 150 milionów koron czeskich i 10 kg złota, które zostały w nielegalny sposób nabyte przez Nacasa. Praski skandal był dwuwymiarowy. Z jednej strony wyszło na jaw skorumpowanie premiera, posiadającego dotychczas duże poparcie społeczne i aprobatę, z drugiej strony opinia publiczna poznała jego intymne relacje z pracownicą (Nagyovą), która była faworyzowana w postaci np. premii, której wartość została utajniona (co jest sprzeczne z prawem czeskim).