Sprawdzamy wypowiedzi polityków i osób publicznych pojawiające się w przestrzeni medialnej i internetowej. Wybieramy wypowiedzi istotne dla debaty publicznej, weryfikujemy zawarte w nich informacje i przydzielamy jedną z pięciu kategorii ocen.
Ten artykuł ma więcej niż 3 lata. Niektóre dane mogą być nieaktualne. Sprawdź, jak zmieniała się metodologia i artykuły w Demagogu.
Piotr Gliński o ONR
Ten artykuł ma więcej niż 3 lata. Niektóre dane mogą być nieaktualne. Sprawdź, jak zmieniała się metodologia i artykuły w Demagogu.
Piotr Gliński o ONR
Żadna brygada ONR-u nie ma w Polsce najmniejszego znaczenia politycznego. To margines marginesów, znacznie mniejszy niż w krajach ościennych.
Obóz Narodowo-Radykalny to organizacja, działająca w formie stowarzyszenia. Nie startuje on samodzielnie w wyborach, aczkolwiek pojedynczy jego działacze startują czasami z list innych komitetów, nie odnosząc większych sukcesów.
W niektórych sondażach ankietowani deklarują relatywnie wysokie poparcie dla ONR czy Młodzieży Wszechpolskiej, ale nie przekłada się to na decyzje wyborcze. W sondażu CBOS z 2016r. 17% ankietowanych odpowiedziało „tak” lub „raczej tak” na pytanie, czy popiera działania tych organizacji. Wśród osób w wieku 18-24 lat ten odsetek wyniósł 38%. Jednak już w następnym pytaniu „Czy uważa się Pan/Pani za nacjonalist(k)ę?” tylko 7% odpowiedziało pozytywnie.
Można więc uznać, że ONR w praktyce ma śladowe możliwości mobilizacji swoich sympatyków na potrzeby głosowania.
Jeśli chodzi o inne kraje, w Niemczech wskazuje się na Alternatywę dla Niemiec (AfD) jako ugrupowanie, w ramach którego wpływowe są grupy skrajnej prawicy. W 2017 r. w wyborach do Bundestagu AfD zdobyła 12,6% głosów, co przełożyło się na 94 miejsca, czyli 3. najlepszy wynik w tych wyborach.
Jednocześnie nie było to jednorazowe zdarzenie, bo wg najnowszych sondaży AfD może liczyć na ok. 17% głosów, zrównując się z SPD.
W Czechach najważniejszą partią narodowców jest DSSS (Partia Robotnicza Sprawiedliwości Społecznej), następczyni rozwiązanej przez sąd DS. Startuje w wyborach samodzielnie lub w koalicjach, najlepszy dotąd wynik osiągnęła w wyborach parlamentarnych w 2010 r., zdobywając 1,14% głosów, zaś w samorządowych od 2006r. udaje jej się wprowadzić do rad 2-3 przedstawicieli.
Na Słowacji narodowców grupuje przede wszystkim LS-NS (Partia Ludowa-Nasza Słowacja) Mariana Kotleby, która jest znacznie silniejsza niż jej polskie odpowiedniczki. W wyborach w 2016 r. zdobyła 8,04% głosów i 14 miejsc w parlamencie, a Kotleba przez jedną kadencję sprawował urząd żupana (szefa administracji) kraju bańskobystrzyckiego.
Na Ukrainie najważniejsze partie nacjonalistyczne to Swoboda, Prawy Sektor i Korpus Narodowy. Z tej trójki największe znaczenie ma ta pierwsza, która startując samodzielnie w wyborach, wprowadza przedstawicieli do parlamentu. W 2012 r. w wyborach uzyskała 10,44% głosów, a 12 dalszych deputatów wprowadziła z okręgów jednomandatowych. W 2014 r. z 4,71% znalazła się poniżej progu, ale kilku jej przedstawicieli ponownie weszło do parlamentu z okręgów jednomandatowych. W tych samych wyborach Prawy Sektor zdobył 1,8% głosów.
Z kolei na Litwie działa Związek Narodowców, zwany popularne „tautininkami”. W ostatnich wyborach w 2016 r., startując razem z Młodą Litwą, uzyskał 0,54% głosów i nie ma żadnego posła.
Podsumowując, u większości naszych sąsiadów istnieją partie narodowe, cieszące się większym poparciem niż ONR, wyrażanym w głosowaniach. Dlatego też wypowiedź uznajemy za prawdziwą.
*Jeśli znajdziesz błąd, zaznacz go i wciśnij Ctrl + Enter