Wraca dyskusja o adopcji dzieci przez pary jednopłciowe

W weekend 17-18 czerwca w Warszawie odbyły się dwa konkurencyjne wydarzenia: najpierw w sobotę miała miejsce Parada Równości, a dzień później przez stolicę przeszedł Marsz dla Życia i Rodziny. 

Michał Woś gościł w poniedziałek 19 czerwca na antenie TVP Info i odniósł się do tych wydarzeń. Polityk skupił się na krytyce postulatów społeczności LGBT+, zwłaszcza tego dotyczącego adopcji dzieci przez pary jednopłciowe. Stwierdził przy tym, że dzieci wychowywane przez takie pary nie mają zapewnionego poprawnego rozwoju.

To nieprawda. Pisaliśmy o tym już w przeszłości, gdy weryfikowaliśmy wypowiedzi Zbigniewa Ziobry i Janusza Korwin-Mikkego. Przypomnijmy sobie najważniejsze fakty.

Dzieci z rodzicami homo- i heteroseksualnymi rozwijają się tak samo dobrze

Od wczesnych lat 80. w badaniach porównywano rozwój emocjonalny i psychoseksualny dzieci wychowywanych przez matki lesbijki oraz matki heteroseksualne (rozwiedzione lub zamężne). Już wtedy coraz częściej pary tej samej płci decydowały się na wychowanie dziecka, czemu sprzyjał rozwój technologii reprodukcyjnych.

To, czy osoby homoseksualne sprawdzają się wystarczająco dobrze w roli rodziców, od początku budziło obawy i kontrowersje. Z tego powodu poświęcono wiele badań rozwojowi dzieci wychowywanych w rodzinach jednopłciowych.

Można w tym wypadku mówić o konsensusie: naukowcy zgadzają się, że dzieci wychowywane przez pary jednopłciowe rozwijają się tak samo dobrze jak w przypadku dzieci par heteroseksualnych. Wskazują na to dostępne przeglądy badań. 

Metanaliza Anderssena

W 2002 roku troje badaczy (z Wydziału Nauk Psychospołecznych Uniwersytetu w Bergen w Norwegii) przeprowadziło metaanalizę 23 badań dotyczących par jednopłciowych wychowujących dzieci. Większość badań została wykonana w USA, ale autorzy sprawdzili również publikacje pochodzące z Wielkiej Brytanii, Holandii i Danii.

Przegląd Biblarza i Stacey’ego

W 2010 roku opublikowano metaanalizę obejmującą 33 badania z Europy i Stanów Zjednoczonych. Z badań tych wyłania się konsensus co do tego, że dzieci wychowywane przez niezamężne pary lesbijek w niczym nie odbiegają od tych wychowywanych przez rodziców heteroseksualnych. Nie wykazano, aby zachodziły różnice pod względem przywiązania do rodziców, problemów behawioralnych, samooceny, kompetencji poznawczych czy wyników w szkole.

Autorzy metanalizy są związani z Wydziałem Socjologii Uniwersytetu Nowojorskiego oraz Uniwersytetu Południowej Kalifornii.

Metaanaliza Manning

W przeglądzie 40 badań, opublikowanym w 2014 roku m.in. przez Wendy Manning (z Wydziału Socjologii i Centrum Badań nad Rodziną i Demografią Uniwersytetu Stanowego Bowling Green w Ohio), stwierdzono konsensus naukowy co do tego, że dzieci wychowane przez pary jednopłciowe radzą sobie równie dobrze jak te z rodzin heteroseksualnych.

Ocena obejmowała: wyniki w nauce, rozwój poznawczy, rozwój społeczny, wczesną aktywność seksualną oraz uzależnienia. Różnice w dobrostanie dzieci wynikały z przyczyn socjoekonomicznych oraz trwałości rodziny.

Najnowsze ustalenia – przegląd BMJ Global Health

W jednej z nowszych metaanaliz (z 2023 roku) przeprowadzonej przez zespół z BMJ Global Health uwzględniono 34 badania. Wyniki sugerowały, że rodziny mniejszości seksualnych mogą osiągać lepsze wyniki w zakresie przystosowania psychicznego dzieci i relacji rodzic – dziecko niż rodziny heteroseksualne. We wnioskach wskazano, że większość wyników jest podobna w przypadku mniejszości seksualnych i rodzin heteroseksualnych.

Metaanalizę przeprowadziły osoby z następujących ośrodków naukowych:

• Szkoła Pielęgniarstwa Uniwersytetu Medycznego Guangxi, Nanning, Guangxi, Chiny,
• Szkoła Pielęgniarstwa Uniwersytetu Duke, Durham, Karolina Północna, USA,
• Instytut Nauk o Zdrowiu Populacji, Wydział Medyczny Uniwersytetu Duke, Durham, Karolina Północna, USA.

Co mówią towarzystwa naukowe?

Jeszcze w 1976 roku Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne wydało oświadczenie, w którym stwierdziło, że w razie rozwodu takie cechy jak: płeć, wiek czy orientacja rodzica, nie powinny być główną ani jedyną kwestią braną pod uwagę przy przyznawaniu praw do opieki nad dzieckiem. Stanowisko to zostało podtrzymane w 1997 roku. Pięć lat później Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne wydało dokument mówiący, że:

W 2012 roku Amerykańskie Towarzystwo Psychoanalityczne wskazało, że nie ma wiarygodnych dowodów na to, że orientacja seksualna rodziców lub ich tożsamość płciowa będzie miała niekorzystny wpływ na rozwój dziecka.

Do analogicznych wniosków doszły również inne towarzystwa naukowe, m.in. Amerykańska Akademia Pediatrów (2002 rok), Kanadyjskie Towarzystwo Psychologiczne (2006 rok), Australijski Instytut Studiów nad Rodziną (2013 rok) oraz raz jeszcze Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne (2020 rok).

Badania krytykujące wychowywanie przez pary jednopłciowe

Nie brakuje badań wskazujących na różnice w rozwoju dzieci wychowywanych przez pary jedno- i dwupłciowe. Stanowią one jednak mniejszość. W dodatku są krytykowane za błędy metodologiczne.

Badanie Regnerusa

Do badań krytykujących wychowywanie dzieci przez pary homoseksualne należy badanie Marka Regnerusa z 2012 roku. Autor ustalił, że dzieci wychowywane przez pary jednopłciowe są mniej szczęśliwe, częściej mają depresję, są gorzej wykształcone oraz częściej stają się ofiarami molestowania.

Wiarygodność tego badania została jednak podważona ze względu na błędy metodologiczne. W badaniu porównano dzieci z heteroseksualnych, stabilnych rodzin z dziećmi, które niemal wyłącznie były wychowywane przez pary homoseksualne, dla których ten związek był drugim po wcześniej zakończonym związku heteroseksualnym (i to z niego pochodziło potomstwo).

Błędy metodologiczne wykazano również podczas reanalizy przeprowadzonej przez Michaela Rosenfelda, a także w artykule Simona Chenga i Briana Powella. Cheng i Powell wskazywali na dużą liczbę potencjalnych błędów w klasyfikacji typów związków.

Analiza Sullinsa

Analiza danych (ankiety z US National Health Interview Survey) przeprowadzona w 2015 roku przez Paula Sullinsa wykazała, że dzieci wychowywane przez rodziców tej samej płci są ponad dwa razy bardziej narażone na problemy emocjonalne.

Badanie zostało jednak skrytykowane za nieuwzględnienie trwałości i stabilności rodzinnego środowiska dzieci. Autor ujął wszystkie dzieci wychowywane przez pary jednopłciowe w jedną grupę, która nie została podzielona na kategorie ze względu na trwałość i stabilność rodziny. Za to dzieci heteroseksualnych rodziców zostały podzielone na różne kategorie pod tym względem. Autor następnie porównywał dzieci z obu typów rodzin.