Edukacja o zmianach klimatu w programach nauczania

Według raportu UNESCO aż 47 proc. programów nauczania – spośród wybranych 100 państw – nie ma edukacji o zmianach klimatycznych. Z kolei w przypadku pozostałych 53 proc. edukacja ta występuje, ale nie przywiązuje się do niej dużej wagi. W raporcie nie została uwzględniona Polska.

Źródło: UNESCO

Gotowość nauczycieli do nauczania o zmianach klimatycznych

Jak wynika z ankiety UNESCO, niemal 95 proc. nauczycieli wierzyło, że nauczanie o zmianach klimatu jest bardzo ważne. Spośród nich jedynie 40 proc. czuło się pewnie w nauczaniu tego typu zagadnień, a tylko ok. 1⁄3 sądziła, że jest w stanie wytłumaczyć dobrze efekty, jakie niosą za sobą zmiany klimatyczne w ich regionie.

Doświadczeni nauczyciele czują się na ogół bardziej pewnie w nauczaniu o zmianach klimatu. Niemal 80 proc. nauczycieli ze stażem pracy większym niż 20 lat czuło się z tym zadaniem przynajmniej umiarkowanie dobrze. Wśród kadry z krótszym stażem pracy pewnie na tej płaszczyźnie czuło się jedynie 60 proc. nauczycieli.

Działania państw na rzecz komunikacji i edukacji na rzecz zmian klimatu

Ze wstępnego mapowania profili pierwszych 20 państw wynika, że 95 proc. analizowanych krajów ma ministerstwa pracujące nad edukacją dotyczącą zmian klimatycznych, 90 proc. posiada krajowe przepisy, strategie lub plany związane ze zmianami klimatycznymi, które obejmują treści edukacyjne, a 85 proc. państw ustanowiło krajowe mechanizmy monitorowania w celu śledzenia postępów edukacji klimatycznej.

Zalecenia UNESCO

W raporcie wskazanych zostało 7 rekomendacji, które mają przyczynić się do wzmocnienia znaczenia edukacji klimatycznej na świecie. UNESCO przekonuje, że:

• edukacja dotycząca zmian klimatycznych powinna być rdzeniem programów nauczania w każdym państwie,
• należy położyć większy nacisk na wprowadzenie edukacji o zmianach klimatycznych w państwach, które emitują więcej zanieczyszczeń,
• na nauczanie o zmianach klimatu nacisk powinien być kładziony na każdym etapie edukacji,
• nauczyciele muszą zostać odpowiednio przygotowani do nauczania o zmianach klimatycznych, aby czuli się pewnie na tej płaszczyźnie,
• edukacja klimatyczna powinna w równym stopniu odnosić się do „głowy”, „serca” i „rąk” (ang. head, heart, hands), a nauczyciele muszą być gotowi nauczać w sposób całościowy,
• nauczanie o zmianach klimatu powinno stać się nierozłączną częścią państwowych programów nauczania i przepisów,
• ministerstwa edukacji oraz środowiska powinny współpracować na rzecz edukacji o zmianach klimatycznych.

Nauczanie o zmianach klimatycznych wg regionu

W przeciwdziałaniu zmianom klimatycznym poprzez naukę przoduje Afryka Subsaharyjska. Treści związane z ochroną klimatu w tamtejszych programach edukacyjnych stanowią 31 proc. Na drugim miejscu znajduje się Oceania (26 proc.). Podium zamyka Ameryka Łacińska wraz z Karaibami (19 proc.). Udział treści proklimatycznych w programach nauczania pozostałych regionów nie przekracza 10 proc.

Źródło: UNESCO

Na świadomość społeczną o zmianach klimatu w największym stopniu stawiają zatem regiony najbardziej na te zmiany narażone. Natomiast najmniejsze zaangażowanie odnotowywane jest w regionach będących głównymi emitentami szkodliwych substancji.

Działanie w ramach projektu „Fakty w debacie publicznej” realizowanego z dotacji programu „Aktywni Obywatele – Fundusz Krajowy”, finansowanego z Funduszy EOG.