FAKE NEWS W PIGUŁCE

Beata Pawlikowska, dziennikarka i podróżniczka, nie po raz pierwszy wypowiada się na temat zdrowia psychicznego. Mniej więcej miesiąc temu analizowaliśmy jej wypowiedź na temat depresji. Obecnie odnosimy się do jej nowszego materiału dotyczącego schizofrenii.

Pawlikowska opublikowała wideo na swoim profilu na Facebooku.

Fot. Facebook

Nagranie zyskało dużą popularność: doczekało się 1,4 tys. reakcji, 381 komentarzy i 32 tys. udostępnień.

Leczenie bez „jakichkolwiek leków” i bez „żadnej pomocy z zewnątrz”? Rekomendacje przeczą temu

W swoim nagraniu Beata Pawlikowska mówi: „dzisiaj już wiadomo, że co trzecia osoba ze schizofrenią, czyli 30 proc. osób ze schizofrenią samoistnie zdrowieje, bez jakiejkolwiek terapii i bez jakichkolwiek leków. Po prostu 30 proc. osób ze schizofrenią samoistnie dochodzi do zdrowia, dlatego że jest to tylko epizod w ich życiu, wynikający najprawdopodobniej, jest to hipoteza, z nagromadzenia się różnych, czasami stresujących, czasami traumatycznych doświadczeń” (czas nagrania 24:56).

Następnie Pawlikowska dodaje: „jeżeli człowiek potrafi radzić sobie, potrafi zarządzać tą swoją traumą, potrafi zrozumieć, co się stało, potrafi naprowadzić siebie na inny sposób myślenia, inny styl życia, to po prostu bez żadnej pomocy z zewnątrz co trzeci pacjent, 30 proc. osób po prostu ze schizofrenii zdrowieje” (czas nagrania 25:18).

Przedstawione przez Pawlikowską informacje są sprzeczne z danymi udostępnianymi przez wiele organizacji zajmujących się zdrowiem, edukacją medyczną czy psychologią.

Im szybsza diagnoza, tym lepsze rokowania

Pacjenci, którzy w najbardziej krytycznym momencie zostaną zdiagnozowani i poddani dobranemu do nich indywidualnemu leczeniu, mają największe szanse na całkowity powrót do zdrowia. Pozostali – ci, którzy nie doznają całkowitego ozdrowienia – dzięki efektywnej terapii mogą lepiej kontrolować swoje objawy.

Najnowsze badania dotyczące pełnego powrotu do zdrowia

Jak wynika z omawianych badań, im dłuższy czas nieleczonej psychozy, tym mniejsza szansa pacjenta na pełne wyleczenie oraz na remisję objawów. Autorzy tego badania analizowali stan zdrowia tej samej grupy pacjentów:

• 6 miesięcy po diagnozie,
• 1 rok po diagnozie,
• 2 lata po diagnozie,
• 3 lata po diagnozie.

Wynika z tego, że w ciągu 3 lat szansa na całkowite wyzdrowienie ze schizofrenii, przy zastosowaniu odpowiedniej terapii, wzrasta.

Remisja objawów: bardzo prawdopodobna

Dane pochodzące z przytaczanej publikacji ze „Schizophrenia”, dotyczące remisji objawów są jeszcze bardziej optymistyczne:

• po 6 miesiącach objawy ustąpiły u 76,1 proc. pacjentów,
• po 1 roku: u 69,2 proc. pacjentów,
• po 2 latach: u 79,5 proc. pacjentów,
• po 3 latach: u 79,1 proc. pacjentów.

Wzmacnianie poczucia sprawczości może mieć duże znaczenie u pacjentów ze schizofrenią, ale podawanie, że jedna trzecia chorujących zdrowieje, bo:

• „potrafi radzić sobie,
• potrafi zarządzać tą swoją traumą,
• potrafi zrozumieć, co się stało,
• potrafi naprowadzić siebie na inny sposób myślenia” (czas nagrania 25:18),

i to w dodatku „bez żadnej pomocy z zewnątrz” (czas nagrania 25:18), jest sprzeczne z tym, co rekomendują organizacje zajmujące się zdrowiem psychicznym.

Mental Health America: „choroba psychiczna nie jest twoją winą”

Mental Health America, organizacja zajmująca się m.in. wspieraniem osób żyjących z chorobami psychicznymi, dodaje do powyższych informacji:

Nie należy przekładać subiektywnych założeń na innych

W swoim materiale wideo Beata Pawlikowska mówi: „gdybym ja miała schizofrenię i gdybym przyszła do lekarza i gdyby lekarz powiedział mi, że mam nieuleczalną chorobę mózgu, wynikającą z tego, że mój mózg jest uszkodzony albo że ma brak równowagi chemicznej, to poczułabym brak nadziei, a bez nadziei nie ma zdrowienia” (czas nagrania 1:20).

Skuteczna medycyna: oparta na dowodach

W związku z powyższym obecnie psychiatrzy bazują na medycynie opartej na dowodach (EBM – ang. evidence based medicine), zamiast na subiektywnych odczuciach. EBM korzysta z doniesień pochodzących od tysięcy pacjentów, a nie – z osobistych wniosków jednej osoby m.in. po to, aby minimalizować ryzyko leczenia.

Lekarz czy psychoterapeuta nie powinien przekładać na pacjenta swoich własnych reakcji, ponieważ mogą być one nieadekwatne do danego przypadku.

Percepcja chronicznej choroby dla każdego może być inna

Zakładanie, że choroba chroniczna, czy jak to ujęła Pawlikowska: „nieuleczalna” (czas nagrania 1:20), pozbawia pacjenta nadziei, to nieprawidłowe uproszczenie.

Na świecie żyją miliony osób z chronicznymi schorzeniami i przyjmują trwale leki. Na przykład część diabetyków musi przyjmować insulinę do końca życia. To m.in. dzięki nowoczesnej farmakoterapii mogą prowadzić satysfakcjonujący styl życia.

Podobnie jest w przypadku pacjentów ze zdiagnozowaną schizofrenią.

Opinia jednego lekarza to tylko… opinia jednego lekarza

W dalszej części nagrania Pawlikowska mówi o przyczynach schizofrenii: „amerykański psychiatra dr Peter Breggin uważał, że przyczyną schizofrenii jest poczucie bezradności i mówił, że człowiek przychodzi na świat, czując się bezradny, no bo jest wtedy maleńkim, bezradnym niemowlęciem i mówił też o tym, że czasami w życiu zdarzają się takie sytuacje, kiedy ta bezradność staje się tak wielka, że człowiek przestaje sobie radzić z codziennymi sprawami i wtedy może uruchomić, to może wyzwolić w nim rodzaj załamania nerwowego, które przejawia się jako schizofrenia albo jako inne zaburzenia psychiczne” (czas nagrania 02:13).

Obecny stan wiedzy na temat schizofrenii wskazuje, iż może być ona chorobą wieloczynnikową, czyli, że ryzyko zachorowania może być powiązane z wieloma zmiennymi. Wynika z tego, że samo poczucie bycia „bezradnym niemowlęciem” nie wywołuje tej choroby. Do czynników powiązanych z zapadalnością na schizofrenię zalicza się m.in.:

• czynniki genetyczne (np. występowanie u pacjenta wielu kopii genu ARHGAP10),
• czynniki anatomiczne (np. odmienna niż u osób zdrowych budowa niektórych elementów centralnego układu nerwowego),
• czynniki biochemiczne (np. odmienne niż u osób zdrowych funkcjonowanie neuroprzekaźników w mózgu),
• czynniki środowiskowe (np. narażenie na szkodliwe czynniki w życiu płodowym),
• czynniki psychospołeczne (np. ekspozycja na przemoc).

Breggin krytykowany przez organizację przeciwdziałającą pseudomedycynie

Przeciwstawianie subiektywnej opinii jednego psychiatry, dr. Petera Breggina, setkom badań naukowych nie jest merytorycznie uzasadnione.

Twierdził on m.in., że farmakoterapia pacjentów, u których rozpoznano tę jednostkę, to „odurzanie” czy „narkotyzowanie” społeczeństwa, które jest elementem spisku.

Komentując książkę Breggina na temat „spisku” w leczeniu ADHD, psycholog kliniczny, dr Russell Alan Barkley, napisał:

Breggin nie jest wiarygodnym ekspertem

Ostatnio Peter Breggin zasłynął nie tylko z krytyki psychiatrii, ale też np. z twierdzenia, że za pandemią COVID-19 stoi „koalicja globalnych drapieżników”, którym przewodzi Bill Gates. Komentując te założenia, dodawał: „to nie jest kwestia doszukiwania się spisków; to po prostu zdrowy rozsądek”.

Powyższe twierdzenia czynią tego człowieka szczególnie mało wiarygodnym w roli eksperta. Na wszelki wypadek dodajmy: pandemia COVID-19 nie została wywołana przez globalistów i/lub Billa Gatesa, o czym przeczytasz szerzej m.in. w naszej analizie z lipca zeszłego roku, a także w tekstach opublikowanych wcześniej (np. 1, 2).

Dane sprzed kilku dekad są nieadekwatne

W dalszej części nagrania Beata Pawlikowska przytacza przypadek Joanne Greenberg, amerykańskiej pisarki, u której w latach 40. XX wieku zdiagnozowano schizofrenię: „Joanne Greenberg uznana za beznadziejny przypadek” – słyszymy z ust Pawlikowskiej (czas nagrania 7:02).

Powoływanie się na stan wiedzy sprzed kilku dekad jest niepoprawne. Dla porównania: były to czasy, w których antybiotyki dopiero zaczynały być wprowadzane do publicznej ochrony zdrowia, a ludzie bardzo często umierali na infekcje bakteryjne, które dziś są często w pełni wyleczalne. Na orbicie nie krążył wtedy ani jeden satelita, ludzie nie wylądowali jeszcze na Księżycu, nie było powszechnej kolorowej telewizji, komputery zajmowały całe pomieszczenia.

Było to przed pierwszą skuteczną transplantacją, przed wynalezieniem USG, tomografii komputerowej, rezonansu magnetycznego (te ostatnie szczególnie przydatne do obrazowania mózgu).

Leczenie to nie szukanie „tropów” w halucynacjach

W dalszej części wideo Pawlikowska kontynuuje historię Joanne Greenberg: „[Greenberg – przyp. Demagog] zaczęłaby dostawać lekarstwa, które sprawiłyby, że nie miałaby objawów psychozy. Tak zwanej psychozy, bo są lekarze, którzy twierdzą, […] że to nie są irracjonalne wizje i halucynacje, tylko to są raczej tropy, które mądrego, współczującego psychoterapeutę doprowadzą do źródła schizofrenii i problemów psychicznych” (czas nagrania 14:45).

Doszukiwanie się w halucynacjach i psychozie „tropów” prowadzących do źródła schizofrenii i rozwiązywanie ich może się okazać nieskuteczne – ten sposób postępowania nie znajduje się w oficjalnych zaleceniach terapeutycznych.

Myślenie magiczne nie powinno wpływać na terapię

Szukanie przyczyn chorób i sposobów ich leczenia w wizjach to element tzw. myślenia magicznego. Jest to taki rodzaj rozumowania, w którym tłumaczy się zjawiska fizyczne za pomocą nierealistycznych idei.

Dla przykładu: w przeszłości uważano, że trąd to boska kara za grzechy. Dziś wiemy, że zachorowanie nie jest winą pacjenta, nie wynika z jego przeżyć czy aktów moralnych, lecz jest wywołane infekcją mikroorganizmem: Mycobacterium leprae. Dlatego też terapia nie jest ukierunkowana na decyzje i czyny pacjenta, lecz na czynnik, który wywołał schorzenie i polega na podaniu antybiotyków.

Niektóre objawy wynikają z dysfunkcji biologicznych

Czasami złożone objawy psychologiczne są wynikiem chorób typowo organicznych, a nie nieodnalezionych „tropów” umieszczonych w halucynacjach pacjenta czy z jego nieprawidłowego „zarządzania traumą”.

Terapia pomaga opanować myślenie magiczne – nie powinna go wzmacniać

Przekładanie na pacjenta myślenia magicznego mogłoby być niebezpieczne, ponieważ nie prowadziłoby do leczenia faktycznej przyczyny choroby.

Ponadto, osoby ze schizofrenią, a także te predysponowane genetycznie do zachorowania, mają istotnie wyższą skłonność do myślenia magicznego niż średnia populacyjna. Skłonność ta jest często skorelowana z intensywnością zaburzeń ze spektrum schizofrenii (czyli u pacjentów z tą chorobą jest ona silniej wyrażona niż w zdrowej populacji).

Jesteś w kryzysie? Możesz uzyskać skuteczną pomoc!

Podobnie jak w przypadku naszej analizy dotyczącej depresji, przypominamy: jeśli doświadczasz kryzysu psychicznego, pamiętaj, że w każdej chwili możesz skorzystać z pomocy Centrum Wsparcia, prowadzonego m.in. przez psychologów z Fundacji ITAKA.

To darmowa sieć ekspertów, do których możesz zadzwonić, napisać e-mail lub napisać wiadomość na czacie.

Jest bezpłatny, działa przez całą dobę, 7 dni w tygodniu.

Na stronie Centrum Wsparcia znajdziesz również spis wszystkich placówek zajmujących się pomocą osobom w kryzysie psychicznym. Wystarczy wpisać w wyszukiwarkę nazwę miejscowości i kliknąć „szukaj”. W odpowiedzi uzyskasz listę adresów, numery telefonów do placówek oraz szczegółowe informacje na temat zakresu ich działalności.