Bartosz Arłukowicz

Jeżeli jest tak, że w województwie śląskim w kwietniu roku ‘19 wykonywano 11 tys. mammografii, a w roku 2020 wykonano ich 400. (…) Jeżeli w mazowieckim (…) wykonywano mammografii, czyli badania jednych z najczęstszych nowotworów u kobiet, jaki występuje, rak piersi, wykonywano ich 8 tys. (w 2019 roku – przyp. Demagog), a w tym roku wykonano ich 380. 

W czasie trwania rządowego programu urodziło się ponad 1650 dzieci. [in vitro]

W Polsce nie jest dopuszczalne prawnie (…) handel internetowy lekami na receptę.

Nie mamy prawa ścigać firm funkcjonujących w innym państwie.

Dzisiaj nie mamy kontroli nad ośrodkami przeprowadzającymi procedury in vitro, poza tymi oczywiście są w programie rządowym, ale przecież nie wszystkie są w tym programie.

I trzeba uregulować prawnie to, co w Europie jest już dawno uregulowane.

W Polsce funkcjonuje program zdrowotny Ministra Zdrowia, umożliwiający finansowanie in vitro i tam mamy dopuszczenie tworzenia 6 zarodków, ale są też wyjątki m.in. polegające na tym, że kobieta, jeśli skończyła 35 lat i jeśli towarzyszy jej jakaś inna choroba lub przeszła dwukrotnie procedurę in vitro bezskutecznie, to lekarze mają prawo użyć większej ilości komórek rozrodczych.

Jest taka ustawa, którą Prawo i Sprawiedliwość przedstawiło w roku 2012, to jest projekt poselski pod którym powiem jasno, jest podpisany także obecny kandydat na prezydenta, Andrzej Duda, w którym jest powiedziane, że PiS proponuje, żeby karać za in vitro więzieniem do lat dwóch.

Ależ są zapisy [dot. poradnictwa psychologicznego] obejmujące kompleksową opiekę wszystkich par borykających się z problemem niepłodności.

[pary z problemami niepłodności] Jest  to 10-15% każdej populacji.

Ustawa mówi jasno: centra leczenia niepłodności, które proponujemy, które powstaną, mają się zająć pacjentem kompleksowo: od poradnictwa, poprzez diagnostykę, poprzez pełne leczenie: farmakologiczne, hormonalne, chirurgiczne, a na końcu także in vitro.

Karty zielone, te karty diagnostyki może wydrukować i wypełnić dla pacjenta zarówno lekarz rodzinny jak i lekarz specjalista. (…)  Różnica polega tylko na tym, ze lekarz rodzinny, który zajmuje się bardzo wieloma różnymi chorobami, ma prawo wypełnić tą kartę wtedy kiedy podejrzewa chorobę nowotworową, zaś specjalista wtedy, kiedy ja stwierdzi.

Lekarze powiedzieli w dokumentach: “chcemy, żeby pacjent płacił za samo przekroczenie progu przychodni”

Pacjent może trzykrotnie w ciągu roku zmienić lekarza rodzinnego, bez żadnych opłat, bez chodzenia do NFZ

Lekarz rodzinny jest finansowany wg stawki kapitacyjnej. Za każdego pacjenta zapisanego na swojej liscie otrzymuje z NFZ 96 zł. — Bartosz Arlukowicz (@Arlukowicz) lipiec 25, 2014