Krzysztof Lisek o decyzji Parlamentu Europejskiego ws. Raportu Zuber

„Raport Zuber” procedowany był na podstawie artykułu 48 Regulaminu Parlamentu Europejskiego – jako sprawozdanie z własnej inicjatywy (tzw. procedura INI). Przyjęcie tekstu sprawozdania w formie rezolucji nie czyniłoby go wiążącym dla państw członkowskich.

Po pierwsze, Parlament Europejski nie dysponuje inicjatywą ustawodawczą. Sprawozdania z własnej inicjatywy stanowią oficjalną opinie PE w danej sprawie. Mają one wymiar wyłącznie polityczny – mogą zostać wykorzystane przez Komisje i stanowić przyczynek do rozpoczęcia procedury ustawodawczej, ale same w sobie nie rodzą skutków prawnych.

Po drugie, Unia Europejska dysponuje wyłącznie kompetencjami, które zostały jej powierzone przez państwa członkowskie na mocy traktatów. Kompetencje te są realizowane na zasadach pomocniczości i proporcjonalności. Wszelkie zadania nieprzyznane Unii, należą do wyłącznych kompetencji państw. Obszar prawa rodzinnego materialnego nie został uwzględniony w traktatowym podziale kompetencji, zatem unijny prawodawca nie jest uprawniony do przyjmowania aktów prawodawczych w tej dziedzinie.

Podsumowując, jeśli poczynimy założenie, że Komisja zainicjowałaby procedurę ustawodawczą w tej dziedzinie i doprowadziłaby do przyjęcia aktu prawnego nakazującego (przykładowo) legalizację związków homoseksualnych w państwach członkowskich, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej byłby zmuszony do unieważnienia tych przepisów ze względu na nadużycie władzy przez KE.